غزلی با مطلع «چو بشنوی سخن اهل دل مگو که خطاست»

غزلی با مطلع «چو بشنوی سخن اهل دل مگو که خطاست»

غزل ۲۶   گفتار حکیمانه اهل دل چو بشنوی سخن اهل دل مگو که خطاست سخن شناس نِه‌ای جان من خطا اینجاست حافظ می‌فرماید: گفتار اهل دل حکیمانه است، پس نباید به آن خدشه وارد کرد. اگر کلام اهل معرفت را به راحتی نمی‌فهمیم میزان درک و فهم خود را...

انتشار: ۱۳۹۸/۵/۱۴
غزلی با مطلع «در نظر بازی ما بی‌خبران حیرانند»

غزلی با مطلع «در نظر بازی ما بی‌خبران حیرانند»

غزل شماره ۱۷۲     حافظ و عشق الهی در نظر بازی ما بی‌خبران حیرانند من چنینم كه نمودم دگر ایشان دانند   اگر عاشق او ‌شویم، چشم و دل ما نظر به جایگاهی مهم‌تر دارد، پس معامله‌ای پر‌سود کرده‌ایم. خدا، اولین كسی بود كه دل ما را اسیر خود...

انتشار: ۱۳۹۸/۵/۷
غزلی با مطلع «تا زمیخانه و می نام و نشان خواهد بود»

غزلی با مطلع «تا زمیخانه و می نام و نشان خواهد بود»

غزل شماره ١٤٨     ارادت حافظ به حضرات معصومین (ع) تا زمیخانه و می‌نام و نشان خواهد بود سر ما خاك ره پیر مغان خواهد بود   حافظ به ارادت همیشگی خود به حضرات معصومین و اولیاء و اصفیاء اعتراف می‌كند. «فَمَعَكُمْ مَعَكُمْ لا مَعَ غَيْرِكُمْ»[۱] تا زمانیكه از...

انتشار: ۱۳۹۸/۴/۲۴
غزلی با مطلع «ای که در کوی خرابات مقامی داری»

غزلی با مطلع «ای که در کوی خرابات مقامی داری»

  حافظ و سلوك قرآنی او   ما حافظ را سالكی می‌دانیم كه با ولایت معصومین علیهم‌السلام به شهود رسیده و از اسرار مطلع گشته و اجازه بازگویی بعضی از اسرار به او داده شده است. عارف بزرگوار مرحوم شیخ جعفر مجتهدی می‌گفت: من هر كوچه و پس كوچه‌های سلوكی...

انتشار: ۱۳۹۸/۴/۱۰