قرآن در آیه 150 سوره آل عمران می‌فرماید:
این آیه مکمل آیه قبل است.
مؤمنین تحت ولایت خدا قرار دارند و متولی امور مادی و معنوی، ظاهری و باطنی آنان خود خدا است و خدای سبحان هرگز در کفالت ضعف و نقصی ندارد و همه سود را برای زیردستان خود جاری می‌کند.
«بَلِ اللّهُ مَوْلاَكُمْ»
اگر خدا مولاست انسان را بر اجرای اوامر و ترک نواهی اعانت می‌کند.
اگر خدا مولاست همان‌گونه که از آغاز عهده‌دار امر بنده بوده عاقبت نیکی را نیز برای بنده فراهم می‌کند.
اگر خدا مولاست ولایت تامّه انسان را به عهده گرفته و او را در مقابله با نفس امّاره یاری می‌نماید.
اگر خدا مولاست کامل‌ترین نصرت را نصیب بنده می‌نماید، حتی زمانی که بنده طلب نصرت نمی‌کند.
اگر خدا مولا است نصرتی بدون گرفتاری و زحمت نصیب بنده می‌کند. کمک خدای سبحان هیچ عوارض جانبی ندارد.
اگر خدا مولاست علی‌الدّوام بنده را از ظلمات جهل، غفلت، معصیت و هر رذیله اخلاقی دیگر به سوی حق خارج می‌کند.
اگر خدا مولاست باید بنده همیشه گوش به فرمان او باشد و هرگز احساس ضعف و عجز و درماندگی بر اوغالب نشود.
خطر دردناک
یک مسئله ای که واقعا دردناک است و خطری است که همه را تهدید می‌کند، این است که مومنین فراموش می‌کنند، خداوند مولای آنها است در حالیکه اگر ولایت خداوند را باور کنند همه امورات زندگی آنان با سهولت صورت می‌گیرد.
امر سخت، نسیان و فراموشی خدای سبحان در زندگی مؤمنین است.
خداوند می‌فرماید:
«اللَّهُ وَلِی الَّذینَ آمَنُوا یُخْرِجُهُمْ مِنَ الظُّلُماتِ إِلَى النُّورِ …»[1]
کاری که خدا می‌کند سخت نیست، کاری که بنده انجام می‌دهد سخت است؛ اینکه بنده از خاطر ببرد که خدای سبحان او را از ظلمت تردید و سوءظن به طرف حق خارج می‌کند سخت است.
در آیه 149 آل عمران خواندیم:
«…إِن تُطِیعُواْ الَّذِینَ کفَرُواْ یرُدُّوكُمْ عَلَى أَعْقَابِكُمْ…»
«…اگر از كسانى كه كفر ورزیدهاند، اطاعت كنید شما را از عقیدهتان باز مىگردانند…»
بحران هویت
کسی که پیشنهاد فرد دیگری را قبول کند عبد او محسوب می‌شود.
آیه می‌فرماید: اگر مؤمنین پیشنهاد کفار را قبول کنند عبد کفار می‌شوند.
پس کسی نباید گمان کند گوش دادن به حرف دیگران امر مهمی نیست و با این تفکر که از کفار تاثیری نمی‌پذیرد به سخنان واهی بیگانگان گوش دهد، بلکه باید دانست سمع در قلب نفوذ دارد و گوش سپردن به حرف ناحسابی دل را مکدر می‌کند.
با توجه به دو آیه فوق اگر ما در شمار مؤمنین هستیم اما از کفار اطاعت کنیم، گویا ولایت کفار را پذیرفته‌ایم و زمانی که ولایت کفار را پذیرفتیم از ولایت خدای سبحان خارج شدیم.
مؤمن اگر چنین ولایتی را بپذیرد دچار بحران هویت شده چون ولیِ مؤمن خدا بوده و با پذیرش ولایت کفار تحت ولایت آنان قرار گرفته است. مؤمن بهترین سرپرست را با بدترین سرپرست جابجا کرده است.
«اللّهُ» مولای مومن جامع‌ترین مولا است به همین جهت امور دنیوی و اخروی او را تأمین می‌کند و همین امر سبب می‌شود که مؤمنین هرگز در زندگی ضایعات زمانی و اخلاقی و اعتقادی نداشته باشند، چون تحت ولایت حق از هر نوع خسارتی محفوظ می‌مانند.
«وَ هُوَ خَیرُ النَّاصِرِینَ»
اگر مؤمن ولایت خدای سبحان را بپذیرد نه تنها هرگز مغلوب شیاطین نمی‌شود، بلکه از بهترین امدادها در مقابل دشمن بهره‌مند می‌گردد.
مؤمن منصور است چون تحت نظر خیر الناصرین زندگی می‌کند.
امداد الهی سبب غنا و عزّت و نصرت خاص در زندگی مؤمنین می‌شود.
این مطلب در آیات 2 و 3 سوره مبارکه طلاق اشاره شده است:
«وَ مَنْ یتَّقِ اللَّهَ یجْعَلْ لَهُ مَخْرَجا وَ یرْزُقْهُ مِنْ حَیثُ لا یحْتَسِبُ وَ مَنْ یتَوَکلْ عَلَى اللَّهِ فَهُوَ حَسْبُهُ إِنَّ اللَّهَ بالِغُ أَمْرِهِ قَدْ جَعَلَ اللَّهُ لِكُلِّ شَیءٍ قَدْرا»
«و هرکس خدا ترس و پرهیزکار شود خدا راه بیرون شدن را بر او می‌گشاید. و از جایی که گمان نَبَرد به او روزی عطا کند و هر که بر خدا توکل کند خدا او را کفایت خواهد کرد که خدا امرش را نافذ و روان می‌سازد و بر هر چیز قدر و اندازه‌ای مقرّر داشته است.»
زندگی پرنشاط و پر امید
پذیرش ولایت خدای سبحان موجب می‌شود مؤمن زندگی پرنشاط و پر از امید داشته باشد و همیشه بوی بهبود را استشمام کند، زیرا خروج از ظلمات به سوی نور در زندگی او قطعی و قهری است.
همه خسارت‌ها به جهت حبّ دنیا و دون همّتی است، اگر فرد همت متعالی داشته باشد گرچه به مقصود خود در این عالم به طور کامل راه پیدا نکند، اما در نهایت به مطلوب خود که قرب و انس با مولا است نایل می‌شود. سیر مؤمن متعالی است بر خلاف سیر کافر که به سوی اسفل السافلین است.
حرکت در جاده شریعت
پذیرش مسئولیت برای کسی که وارد جاده شریعت نشده سخت است اما اگر کسی وارد شد به حول و قوّه خدا همه چیز آسان می‌شود، چون خدای سبحان ولیّ کسی است که قدم در مسیر شریعت می‌گذارد، حضرت حق اجازه نمی‌دهد زندگی به او سخت بگذرد هر چند از نگاه دیگران سخت باشد. وقتی کسی وارد جاده شد چون موحّد است و می‌داند ولیّ دارد که همه کارهای او را انجام می‌دهد و حمایت لازم را در اجرا از او به عمل می‌آورد دین‌داری برای او امر سختی نیست بلکه بسیار اجرای کار آسان می‌شود.
تاریخ جلسه: 97/8/19 ـ جلسه 125
«برگرفته از بیانات استاد زهره بروجردی»
[1] – سوره مبارکه بقره، آیه257
