آیه 19: «وَيَطُوفُ عَلَيْهِمْ وِلْدَانٌ مُخَلَّدُونَ إِذَا رَأَيْتَهُمْ حَسِبْتَهُمْ لُؤْلُؤًا مَنْثُورًا»
«و پیرامون آنان نوجوانانی جاودانی [برای پذیرایی از آنان] می‌گردند، که چون آنان را ببینی گویی مرواریدی پراکنده‌اند.»
خادمانی همچون مروارید
در اطراف ابرار خادمان نوجوانی در طوافند که هیچگاه سالخورده نمی‌شوند و همواره در سن نوجوانی باقی می‌مانند. و از شدت سفیدی و زیبایی مانند مرواریدهای پراکنده‌اند. مروارید پراکنده از مروارید به رشته درآمده بسیار زیباتر است، در همه جا منتشر هستند و به امور مختلفی مشغول‌اند.
نکته قابل توجه آن است که محل نشو و نمای مروارید در آب است. قدما عقیده داشتند آب بارانِ ذخیره شده در صدف به مروارید تبدیل می‌شود.
در واقع همان باران علم و معرفت ابرار موجب ساخته شدن خادم برای آنها شده است. اثر معرفت و خلوص در انجام اعمال دنیوی، جلوه‌گری “غلمان” در بهشت است. خادمانی که دائم به بهشتیان خدمت می‌کنند و گِرد آنان در طوافند.
خادمان، صورت باطنیِ توکل و اعتماد بر خدای سبحان هستند
توکل و اعتماد بر خدا در قالب خادمانی جوان، در بهشت جلوه‌گر است. صورت باطنی این توکل فوق العاده زیبا است، هیچ کدورتی در آن راه ندارد و بسیار منظم و زیبا و چشم‌گیر است.
یکی از مفسرین می‌فرماید: ظاهراً کارها از طریق خادمان انجام می‌شود اما باطن آن اعتماد بر حق است.
فیض کاشانی می‌گوید: تمام اعضاء بدن کارگزارانی هستند که کارگران خدا محسوب می‌شوند.
ابرار از آن رو که روی حول و قوه خدا حساب می‌کنند و اهل توکل هستند، هیچگاه بدون خادم نیستند.
خادمانی پر نشاط
«وِلدانٌ مُخلَّدُون» حاکی از آن است که خادمان پیر و خسته نمی‌شوند و نمی‌میرند. نشاط و شادابی و خوش خدمتی در آنان جلوه‌گر است.
در روایت آمده است که هر فردی در بهشت، حداقل هزار خادم دارد.
ابرار از آن رو که خودبینی ندارند و تنها منعم را می بینند با توکل و اعتماد بر خدای سبحان، توان و قدرت حفظ خدمه خویش را دارند.
تاریخ جلسه: 99/10/15
«برگرفته از بیانات استاد زهره بروجردی»
