خداوند در آیه 5 سوره نحل می‌فرماید:
«وَ الْأَنْعامَ خَلَقَها لَکمْ فیها دِفْءٌ وَ مَنافِعُ وَ مِنْها تَأْکلُونَ»
«و چهارپایان را آفرید، که براى شما در آنها وسیله گرمى و بهره‌هایى است و از (گوشت و شیر) آنها مى‌خورید.»
اَنعام، بُعد حیوانی انسان
اگر در تفسیر آیه از خلقت چارپایان ظاهری گذر کنیم، مفسرین می‌گویند: «انعام، همان جسم یا بُعد حیوانی وجود انسان است که خداوند آن را در اختیار روح، قلب و عقل قرارداده است.» خدای سبحان در عالم ظاهر، حیواناتی را رام و تحت تسخیر بشر قرار داده و برای عالم معنا نیز همین گونه اراده کرده است تا مرکب جسم در اختیار قوای روحانی قرار گیرد.
بُعد جسمانی در خدمت بُعد روحانی
به اذن حق در عالم یک سلسله امور مادّی در خدمت یک سلسله امور غیرمادّی قرار گرفته است. مَرکب بدن با تمام سنگینی و حجم در خدمت اراده، نیّت و قلب و … قرار گرفته است که هیچ یک از خانوادۀ مادیّات نیستند، وزنی ندارند، غیر مادی و مجردند. به محض اینکه تصمیمی گرفته یا نیّت خالصی اراده شود، جسم فوراً در خدمت روح قرار می‌گیرد.
با نگاهی دقیق‌تر، حضرت حق همه‌چیز را در خدمت حقیقت وجود انسان قرار داده است. مرکب بدن در مراحل سلوک همراه و ملازم اوست، به‌گونه‌ای که گاه پُرشتاب و چابک و گاه صبور و تسلیم آمادۀ خدمت‌گزاری است.
همان‌گونه که در عالم ماده انواع چهارپایان، بدون کوچک‌ترین اعتراضی در خدمت صاحب خویش هستند مرکب جسم نیز اینگونه در خدمت روح است: «وَ الْأَنْعامَ خَلَقَها لَکمْ».
همراهی جسم با روح
«وَ مِنْها تَأْکلُونَ» أکل، به هر چیزی گفته می شود که مایه قوّت باشد. در این عالم از طریق جسم مادّی، قوّت خاصی به فرد عطا می‌شود تا جسم او با توان در خدمت روح قرار گیرد و در سیر کمالی با وی همراهی کند.
«برگرفته از بیانات استاد زهره بروجردی»
