«وَ الْمِيزَانَ حَقٌّ»
«میزان حق است.»
پذیرش ولایت، معیار سنجش اعمال انسان
اعمال انسان در دنیا وزن دارد و سنجیده می‌شود:
«فَمَنْ ثَقُلَتْ مَوازينُهُ فَأُولئِكَ هُمُ الْمُفْلِحُونَ. وَ مَنْ خَفَّتْ مَوازينُهُ فَأُولئِكَ الَّذينَ خَسِرُوا أَنْفُسَهُمْ»[1]
«پس كسانى كه كفّۀ اعمالشان سنگين باشد، ايشان همان رستگارانند و كسانى كه كفّۀ اعمالشان سبك باشد، پس آنان كسانى هستند كه سرمایۀ وجود خود را از دست داده‌اند.»
معیار سنجش و وزن اعمال انسان، قبول و پذیرش ولایت است، به‌میزانی که فاعلیت و وجود حضرات معصومین در اعمال مشهود باشد و اعمال و کردار به امام منسوب شود، آن اعمال وزین و ارزش‌مند است. اگر اعمال فرد مقبول امام باشد آن‌قدر عظمت می‌یابد که کفۀ حسنات او سنگین می‌شود. ارزش و قیمت هر انسانی با وساطت امام تعیین می‌شود.
زائر در این فراز شهادت می‌دهد که برخی افراد با پذیرش ولایت، به وسیله امام قیمتی می‌شوند و ترازوی اعمالشان از حسنات ثقیل است؛ بنابراین از امام تقاضای این موجودیت را دارد.
«برداشتی آزاد از بیانات استاد زهره بروجردی»
[1] سوره مومنون، آیه 102 و 103
