فرازی از دعای روز یکشنبه

«وَ اجْعَلْ غَدِي وَ مَا بَعْدَهُ أَفْضَلَ مِنْ سَاعَتِي وَ يَوْمِي»

 

«خدایا فردای من و فرداهای دیگر من پرامتیازتر و پر فضیلت‌تر از امروز و این ساعتم قراربده!»

تدبر در دعا:

  • انسان كمال طلب است و به دنبال رشد و افزایش موجودی خود می‌باشد.
  • اگر امروز ما، مثل دیروز باشد گویا مانند گل مصنوعی خواهیم بود كه رشد و تغییری ندارد و مدت محدودی زیباست ولی به مرور زمان اطرافیان را خسته می‌كند.
  • قید افضل در این فراز دعا، گویای آن است كه وضعیت فعلی ما فضیلت دارد، اما طالب افضلیت و برتری وضع موجود هستیم.
  • نكته مهم اینكه بنای دعا برخوب بودن وضعیت موجود است، یعنی نمی‌گویم خدایا وضعیتم نامناسب است ولی می‌خواهم اصلاح شوم، خیر سطح ما و سطح درخواست ما، بسیار بالاتر است، یعنی اصل براین است كه همیشه طبق فطرت پاك، وضعیت ما خوب است ولی طالب كمالات بیشتر هستیم.
  • دراین فراز دعای ما محدود نیست، دعا برای فردا و فرداهای بعد است. یعنی برای همه عمر خود تقاضای امتیازات و برتری داریم و این درخواست را هر یكشنبه تكرار می‌كنیم.

 

«وَ أَعِزَّنِي فِي عَشِيرَتِي وَ قَوْمِي»

 

«خدایا مرا در بین خویشان و فامیل عزیز قرار بده»

یكی از نیازهای جدی انسان عزتی است كه باید در بین اقوام خویش داشته باشد.

عزت به معنی آن است که بگونه‌ای برای فرد احترام قائل شوند كه اگر به مجلس خلافی وارد شد، به جهت تكریم او، دست از خلاف بردارند.

معنی دیگر عزیز، نفوذناپذیری است. ارض عزاز به زمینی می‌گویند كه بیل به داخل آن فرو نمی‌رود. یعنی افكار غلط خانواده و اطرافیان و معاشرین در ما نفوذ نكند.

بنابراین اگر انسان تحت تاثیر افكار غلط فرزندان، حجاب خود را تقلیل می‌دهد و یا بواسطه نفوذ اقوام، معصیت انجام می‌دهد و یا رسم و رسومِ مبتنی بر هوی وهوسِ عشیره وخویشاوندان، او را منفعل می‌كند، از عزت و اكرام برخوردار نیست.

 

«وَ احْفَظْنِي فِي يَقَظَتِي وَ نَوْمِي»

 

«خدایا مرا در بیداری وخواب حفظ كن»

حافظ روز وشب مخلوقات، خدای سبحان است. شروری كه در بیداری و خواب انسان را تهدید می‌كند، فقط توسط لطف حضرت حق مرتفع می‌شود. انتهای خواب، ادامه بیداری است و در خواب ملكوت اعمال و پیشامدهای روز به ما نشان داده می‌شود و بعضاً زشتی آن موجب ضرررسانی به عقل، روح، قلب و جسم می‌شود. این شرور، به بندگی و طاعت عبد صدمه وارد می‌كند و باید به جهت رفع ودفع آن به خداوند پناه برد و استغاثه كرد.

 

 

«برگرفته از بیانات استاد زهره بروجردی»

 

ارسال دیدگاه

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *