دولت اسلام
اقبال بزرگی که شما جوانان آوردهاید این است که در دورهی حاکمیت اسلام هستید. بعضی در این دوره متولد شدهاید و بعضی در این دوره، جوانیتان را گذراندهاید و این، اقبال بسیار بزرگی است.
خوشا به حالتان! کما این که، حضرت امام حسین علیهالسلام، در «دعای عرفه» خدا را شکر میکند که در دولت کفر به دنیا نیامده است. (چون ایشان در دولت پیغمبر به دنیا آمدند.) آری! این قضیه آنقدر عظمت دارد که امام حسین، آن هم در دعای عرفه خدا را شکر میکند که او را در دولت کفر به دنیا نیاورده و در دولت اسلام به دنیا آورده است.[1]
توجه به ترجمهی ادعیه
من به جوانها قویا توصیه میکنم که به ترجمهی این دعاها توجه کنند.
این دعاهای عرفه و ابیحمزه، پر از معارف است.[2]
از دست ندهید…
فردا، روز عرفه است؛ روز دعا و ذکر و تضرع و ابتهال و راز و نیاز است؛ بخصوص شما جوانها قدر این روزهای بزرگ و این ساعات با ارزش را بدانید. همین رابطهی با خداست که سینهها و دلها را منشرح میکند؛ راه را برای انسان باز میکند؛ عزم و اخلاص به انسان میدهد؛ به کارها برکت میبخشد؛ توفیق الهی را بر سر انسان سایهگستر میکند و نتیجهی آن، پیشرفت در خط اصیل ارزشهای اسلامی است. این روزها و این ساعات با ارزش را هرگز از دست ندهید.[3]
بهترین خواستهها برای انسان
دعاهایی که از ائمه رسیده است، بهترین دعاهاست. اولا خواستههایی در این دعاها گنجانده شده است که به ذهن امثال ماها اصلا خطور نمیکند و انسان از زبان ائمه (علیهمالسلام) آنها را از خدا طلب میکند. در دعای ابوحمزه و دعای افتتاح و دعای عرفه بهترین مطالبات و خواستهها برای انسان مطرح میشود؛ که اگر انسان اینها را از خدا بخواهد و بگیرد، میتواند برای او سرمایه باشد. ثانیا در این دعاها مایههای خشوع و تضرع وجود دارد. مطلب، با زبان و لحن و بیانی ادا شده است که دل را خاشع و نرم میکند. با عبارات فصیح و بلیغ، عشق و شیفتگی و شوق در این دعاها موج میزند. انسان باید این دعاها را قدر بداند و از آنها استفاده کند.[4]
تعلیمات ادعیه به مردم
چرا ما مردم را به سطحیاندیشی و عوام بودن متهم میکنیم؟ چون عواطف جوشان دارند؟ این از امتیازات مردم ماست؛ بهخاطر ولایت ائمهی اطهار (علیهمالسلام) است؛ آنها ما را اینطوری بار آوردهاند؛ هم با تعلیماتی که به ما دادهاند – این دعای عرفه، این دعای کمیل، این دعاهای صحیفهی سجادیه، این معارف عاطفه برانگیز و احساس برانگیز – هم با خاطرههای خودشان. ماجرای شهادت حضرت ابیعبدالله، عاشورای ما، دههی محرم ما و دههی فاطمیهی ما را دیگر مسلمانها ندارند؛ ما داریم.[5]
زمزمهی محبتآمیز با پروردگار
بعد میرسیم به مسألهی پاکیزه بودن اخلاقی و پاکیزه بودن عملی، که در سایهی تدین بهدست میآید؛ این هم خودش عالمی است. لذتهایی در زندگی انسان وجود دارد که قابل توصیف نیست و با هیچ ابزار مادی هم به دست نمیآید. لذت انس با خدا، لذت ذکر، لذت لحظهیی که شما احساس میکنید در حال نماز یا در حال دعای عرفه یا در حال دعای کمیل دارید با مرکز زیباییها و نیکیها و آفرینندهی همهی اینها در خلوت حرف میزنید – توی جمع هستید، اما با او احساس خلوت میکنید – لذت بسیار بالایی است؛ دیریاب و کمیاب است؛ اما لذت بسیار عجیبی است. قاعدتا شماها هم این را تجربه کردهاید. گاهگاهی همهی انسانها این حالت را تجربه میکنند؛ برای آنها مواردی پیش میآید و لحظهیی، دقیقهیی و یا ساعتی این لذت را احساس میکنند. مشکل ما این است که بهخاطر آلودگیها و گرفتاریهای دور و برمان نمیتوانیم آن لحظه را ادامه دهیم؛ اما در آن لحظه اگر زیباترین چیزها را هم بر شما عرضه کنند، میل و رغبتی ندارید؛ دلتان میخواهد در همان خلوت انس با خدا و تبادل زمزمهی محبتآمیز با پروردگار وقت خود را بگذرانید.[6]
با تقوای خودت مرا خوشبخت کن
باید به خدای متعال توکل کنید و تقوای الهی را هم از او بخواهید. چند روز پیش در دعای مبارک امام حسین علیهالسلام در روز عرفه، خواندید: «اللهم اجعلنی اخشاک کأنی اراک و اسعدنی بتقویک و لا تشقنی بمعصیتک».
«و اسعدنی بتقویک»؛ با تقوای خودت مرا خوشوقت و خوشبخت کن. «ولاتشقنی»؛ با معصیت خودت مرا بدبخت نکن.
باید از خدا تقوای الهی را خواست. انشاءالله توجهات و رحمت خدای متعال هم به سمت شما نازل است.[7]
[1] -79/11/15
[2] – نماز جمعهی تهران 85/07/21
[3] – دیدار عمومی مردم قم 84/10/19
[4] – نماز جمعهی تهران، 84/07/29
[5] – دیدار مسؤولان اداری و اجرایی استان کرمان، 84/02/19
[6] – دیدار اعضای جامعهی اسلامی دانشجویان، 83/11/15
[7] – دیدار اعضای سازمان عقیدتی، سیاسی نیروی انتظامی، 80/12/7