امتثال نکردن کدام امر پیامبر (ص) منجر به خسارتی جبران ناپذیر می‌شود؟
در فرازی از دعای ندبه آمده است که امتّ پیامبر (ص)، بعد از رحلت پیامبر (ص)، امتثال امر ایشان را نکردند.
«…لَمْ يُمْتَثَلْ أَمْرُ رَسُولِ اللَّهِ ص فِي الْهَادِينَ بَعْدَ الْهَادِينَ وَ الْأُمَّةُ مُصِرَّةٌ عَلَى مَقْتِهِ مُجْتَمِعَةٌ عَلَى قَطِيعَةِ رَحِمِهِ وَ إِقْصَاءِ وُلْدِهِ إِلَّا الْقَلِيلَ مِمَّنْ وَفَى لِرِعَايَةِ الْحَقِّ فِيهِمْ فَقُتِلَ مَنْ قُتِلَ وَ سُبِيَ مَنْ سُبِيَ وَ أُقْصِيَ مَنْ أُقْصِيَ…»[1]
امتثال از باب افتعال، به معنای پذیرش و قبول کردن است.
امّت پیامبر ص، کدام امر ایشان را نپذیرفتند؟ آیا نماز یا روزه یا حج یا زکات …….را قبول نکردند؟ خیر.اتفاقاً همه اینها را پذیرفتند.
تنها امری که امّت از پیامبر (ص) قبول نکردند، همان توصیه‌ای بود که ایشان در مورد اهل بیت خویش فرمودند.
«قل لا اسئلکم علیه اجراً الّا الموّدة فی القربی» «پیامبر! به ایشان بگو من بابت رسالتم هیچ اجری از شما نمی‌خواهم به غیر از آن که به ذوی القربای من مودّت داشته باشید.»
(موّدت: اظهار و اعلام محبّت است)
*****
به نظر شما نقش ادعیه معصومین در زندگی ما چیست؟
اصولا دعاها قابلیت‌های انسان ها را نشان می‌دهند، که هرکس بالقوه و با وساطت امام معصوم توانایی رسیدن به نهایت کمالات را دارد و این مطلب از درخواستهایی که در این ادعیه وجود دارد کاملا مشهود است.
مثلا یک دانه سیب بالقوه توان درخت شدن را داراست فقط باید در شرایط مناسب رشد کرده تا درختی بارور شود.
در دعاها نیز وقتی به ما آموزش می‌دهند چه بخواهیم و چگونه بخواهیم پس قطعا توان رسیدن به این خواست‌ها را داریم.
بنابراین یکی از تاثیرات دعا در زندگی ما متذکر شدن قابلیت والای انسان در زندگی است.
*****
به نظر شما کدام فراز در زیارت جامعه کبیره چشمگیر تر است؟
هر بار زیارت جامعه را می‌خوانم این فراز «وَ مُنْتَهَى الْحِلْمِ» بیشتر از همه چشم مرا می‌گیرد زیرا با تمام قصور و تقصیرها و … باز هم ما را تحمل می‌کنند.
[1] – «امر رسول خدا (ص) درباره هادیان خلق یکی پس از دیگری امتثال و پیروی نشد و هرکدام را بعد از دیگری منزوی نمودند، و امت همه کمر بر دشمنی آن‌ها بستند و متفق شدند بر قطع رَحم پیامبر (ص) و دورکردن اولاد طاهرینش، مگر قلیلی از مؤمنان حقیقی که حق اولاد رسول خدا (ص) را رعایت کردند تا آن‌که به ظلم ستمکاران گروهی کشته، گروهی اسیر و جمعی دور از وطن شدند…»
