چرا برخی افراد با وجود علم به شریعتِ اسلام مقید به اجرای احکام نیستند؟
در واکاویی این جریان می‌توان دریافت انچه که مانع از اجرای احکام شرعی است تکبّر درونی است همانگونه که در آیات مختلفی در قران به آن اشاره شده است.
«إِنَّ الَّذِینَ عِنْدَ رَبِّكَ لَا یسْتَكْبِرُونَ عَنْ عِبَادَتِهِ…»[1]
«آنها که (در مقام قرب) نزد پروردگار تو هستند، (هیچ‌گاه) از عبادتش تکبر نمی‌ورزند…»
«إِنَّمَا یؤْمِنُ بِآیاتِنَا الَّذِینَ إِذَا ذُكِّرُوا بِهَا خَرُّوا سُجَّدًا وَسَبَّحُوا بِحَمْدِ رَبِّهِمْ وَهُمْ لَا یسْتَكْبِرُونَ»[2]
«آنها کسانی که به آیات ما ایمان می‌آورند که هر وقت این آیات به آنان یادآوری شود به سجده می‌افتند و تسبیح و حمد پروردگارشان را بجا می‌آورند، و تکبّر نمی‌کنند.»
*****
آیا كسانی كه به ظواهر شریعت پایبند نیستند، دارای قلوبی پاك هستند؟
هیچ راهی در معارف الهیه پیموده نمی‌شود مگر اینكه انسان از پایبندی به ظاهر شریعت شروع كند (مثل نماز خواندن ، رعایت حجاب …..) و تا انسان به آداب شریعت حقه مودب نشود هیچ‌یك از اخلاق حسنه همچون انفاق و بخشش و صدق و خوشرویی …. برای او دوام نخواهد داشت.
بطور مثال صدق، یك خُلق حسن است و ممكن است فردی كه به آداب شریعت مقید نیست، صدق جزئی و ظاهری داشته باشد اما بزرگترین دروغ را به خدا و پیامبر (ص) می‌بندد كه احكام الهی را تكذیب می‌كند.
بنابراین امكان ندارد نور معرفت خدا در قلبی جلوه كند و قلب كسی پاك بماند در حالیكه آداب شرعی را رعایت نمی‌كند.
[1] – سوره مبارکه اعراف، آیه 206
[2] – سوره مبارکه سجده، آیه 15
