ملجأ درماندگان
در ميان بحران ها و گرفتارى هاى آخرالزمان، به شدت به ارتباط با وجود مقدس ولی‌عصر عجّل‌الله‌فرجه احساس نیاز می‌کنیم و به پیشگاه امام خود عرضه می‌داریم:
ای پادشه خوبان داد از غم تنهایی
دل بی تو به جان آمد وقت است که باز آیی
مولا جان!
در این روزگار پرآشوب، در جستجوی دستان مهربانی هستیم که ما را تحت لطف و محبت خود قرار دهد و نگاه رئوفانه ای که دل تنگی‌ها و بی‌قراری‌های ما را مرتفع نماید.
آقا جان!
شما ولی نعمت و صاحب امر مایید و در گرفتاری‌ها ملجأ و پناهی غیر از شما نداریم.کاش مشکلات و سختی ها بهانه‌ای شود تا حجاب غیبتی که بین ما و شماست کنار رود و به امام خود نزدیک‌تر شویم و هریک در خلوت خویش فرج و گشایشی را احساس کنیم.
قرار بی‌قرارها
مولا جان!
امیدواریم با پناهندگی به شما در تنگناها و گرفتاری‌های این دوران، بخشی از فرج برایمان جلوه‌گر شود و با گشایشی جدید، بالاخره جان به جانان برسد.
یا صاحب الزمان!
با همه‌ی وجود عرض می‌کنیم:آتش دوری از شما از همه گرفتاری‌های عالم سخت‌تر و آتش فراق شما از هر از آتشی سوزاننده‌تر است. عمری است در جهنم فراق یار گرفتاریم و برای رهایی از آن «خلّصنا مِنَ النّار یا ربّ» بر زبان نمی‌آوریم.
یابن الحسن!
تمنا می‌کنیم دستان مبارک خود را به دعا بلند کنید و از خدای سبحان درخواست نمایید گرفتاری‌ها و مصیبت‌های ما را مقدمه‌ی وصال دائم به شما قرار دهد. حوادث و اتفاقات سخت آخرالزمان بستری برای تعجیل در امر ظهور باشد، به زودی ابر غیبت کنار رود و خورشید جمال دلربای شما در کل عالم پرتو افشانی کند.
یا ایُّها العزیز!
سید بن طاووس (در کتاب «کشف المحجه» ) توصیه می‌کنند هر روز ، با توجه و حضور قلب ، این آیه‌ی شریفه را در محضر حضرت ولی‌عصر عجّل‌الله‌فرجه عرض کنید:
«يا أَيُّهَا الْعَزيزُ مَسَّنا وَ أَهْلَنَا الضُّرُّ وَ جِئْنا بِبِضاعَةٍ مُزْجاةٍ فَأَوْفِ لَنَا الْكَيْلَ وَ تَصَدَّقْ عَلَيْنا إِنَّ اللَّهَ يَجْزِي الْمُتَصَدِّقين»[1]
عزیز ملک وجود!
مستحق‌تر از ما برای صدقه گرفتن از شما یافت می‌شود؟ گرفتاری‌هایمان گسترده و دردهایمان بسیار است.و شما طبیب جان مایی. اگر درد خود را به طبیب نگوییم به خویش ظلم کرده‌ایم.
طبیب عشق مسیحا دم است مشفق ، لیک
چو درد در تو نبیند که را دوا بکند
مولای مهربان!
جانکاه‌ترین درد ما، دوری از شماست.نپسندید دوران هجران ما به سر نیاید و اجازه حضور به محضر مولا به ما داده نشود.نپسندید عمر ما با غفلت از تمنا و تلاش برای پیوست به شما سپری گردد. امیدواریم روزی به ما نوید داده شود:
در گشاده است و صلادر داده ، خوان انداخته
سید و سالار ما !
پای سلوک‌مان لنگ و پَر پروازمان شکسته است.برای وصال، ما را دریابید و خودتان عاشقان بی دست و پا را به کوی جانان برسانید.
ای شاه ماه رویان ، ای قبله ی نکویان
دریاب عاشقی را کو دست و پا ندارد
از یاد بردن امام ، منشأ ابتلا
در دعاهای مربوط به ولی عصر عجّل‌الله‌فرجه می‌خوانیم:
«لَا تُنْسِنَا ذِكْرَه»[2]
«خدایا ما را به فراموش کردن یاد او دچار مکن»
سخت‌ترین ابتلاء این است که انسان توجه به امام خود را از یاد ببرد؛ زیرا پس از آن گرفتاری پشت سر گرفتاری بر انسان وارد می‌شود و نقمت به دنبال نقمت بر زندگی نازل می‌گردد.
غفلت از یار ، گرفتار شدن هم دارد
از شما دور شدن ، زار شدن هم دارد
چه بسا مصیبت و گرفتاری‌های ما به این جهت است که امام خود را فراموش کرده‌ایم.
«اَللهُمَّ اغْفِرْ لِيَ الذُّنُوبَ الَّتِي تُنْزِلُ النِّقَم»[3]
«خدایا ببخش گناهانی که موجب نزول نقمت ها می شود»
خدایا ! اگر بخشى از گرفتارى‌هاى جامعه به اين علت نازل شده كه ما حضرت ولى‌عصر عجّل‌الله‌فرجه را فراموش کرده‌ایم، عاجزانه طلب مغفرت می‌کنیم.
نقش وفا می‌کند
آیا با از یاد بردن امام زمان عجّل‌الله‌فرجه، حضرت هم ما را فراموش می‌کند؟
نه، هرگز.
نقش وفا می کند ، پشت به ما کِی کند
پشت ندارد ، چو شمع ، او همگی روست روست
در توقيعى كه از ناحيه ى امام عصر علیه السلام برای شیخ مفید صادر شد، حضرت فرمودند:
«اِنّا غَیرُ مُهمِلینَ لِمُراعاتِکُم و لا ناسّینَ لِذِکرِ كُم»[4]
« قطعاً ما از مراعات حال شما کوتاهی نمی کنیم و شما را از یاد نمی بریم»
امام عصر عجّل‌الله‌فرجه همچون پدری بزرگوار و مهربان است که اگر فرزندش او را فراموش کند و به سراغش نیاید، نه تنها فرزند را از یاد نمی‌برد، بلکه با بیان زیاد بودن مشغله‌ها و دغدغه‌های فرزند، کم‌لطفی و فراموشکاری او را توجیه می‌کند. در عين حال، پدر همچنان چشم انتظار است تا فرزندش از او ياد كند.
چشمان تو از غصه های ما پر از اشک
اوقات ما از یاد تو اما چه خالی است
به امام خود عرض می کنیم:
در محضر شما آموخته‌ایم اگر در هنگام بلا و گرفتاری به امام خود پناهنده شویم، عزت نصیب‌مان می‌شود و اگر از التجاء به اهل بیت علیهم‌السلام غافل شویم خداوند ما را خوار کرده و به اسباب واگذارمان می کند؛ اسبابی که ناکارا و بی فایده‌اند.
«فَازَ مَنْ تَمَسَّكَ بِكُمْ وَ أَمِنَ مَنْ لَجَأَ إِلَيْكُم»[5]
سید و سالار ما !
ممنونیم که در تنگناهای و سختی ها به ما القاء می‌کنید که دست به دامان شما شده و عرض کنیم: «المستغاث بک یابن الحسن»یقین داریم هر زمان به وجود مقدس شما استغاثه داشته باشیم ، یاری‌مان می‌کنید و برایمان دست به دعا برمی‌دارید.می‌دانیم برای صبوری و مقاومت ما، برای شاکر و تسلیم بودن ما و برای استقامت دینی ما دعا می‌کنید.
*****
در ادامه ، به بررسی فرازهایی از زیارت «آل یس کامله» می‌پردازیم. زیارتی که در آن امام عصر عجّل‌الله‌فرجه خود را به ما معرفی نموده و با عبارات مختلف از حقیقت وجودی خویش پرده‌برداری کرده‌اند.
سلام، تسلیم دل به امام
«السَّلامُ عَلَیکَ»: در زیارت، با عنوان‌های مختلف به حضرت سلام می‌دهیم. در واقع با هر سلامی می‌خواهیم دل خود را به امام تسلیم کنیم.حکایت ما و امام زمان عجّل‌الله‌فرجه، مانند حکایت بچه‌ای است که پس از بازیگوشی‌های فراوان ، سراغ پدر رفته و خود را به آغوش او می‌اندازد، و پدر، بدون اینکه از او گله و شکایتی کند، فرزند را در آغوش پر مهر خود جای می‌دهد.
به امام عصر عجّل‌الله‌فرجه عرض می‌کنیم:
مولا جان!
هر بار به شما سلام می‌دهیم، می‌خواهیم دل را تسلیم شما کنیم. و یقین داریم شما این دل‌های رمیده را می‌پذیرید. باور داریم که قطعاً جواب سلام ما را می‌دهید، نه یک بار، نه دوبار، که هزاران بار؛ زیرا جواب سلام شما کریمانه است.
صبوری امام ، موجب دلگرمی ماست
«السَّلامُ عَلَیکَ…صَبْرُكَ فِي اللَّهِ ذُو أَنَاةِ اللَّه»[6]
«سلام بر تو …که صبرت در محضر حق موجب می‌شود که خدای سبحان فرصت مجددی به بندگان عطا کند»
آقاجان!
همواره شاهد غفلت‌ها، خطاها، نا شکری‌ها و بدخلقی‌های ما بودید و صبوری کردید.هر بار ملک موکل عذاب، از خدا درخواست عقوبت ما را داشت، از حضرت حق تقاضا کردید به ما فرصت دیگری بدهد تا برگردیم و جبران مافات کنیم.
مولا جان!
همواره نظاره‌گر کسالت‌ها، سستی‌ها، دلسردی‌ها، بدبینی‌ها و شکایت‌های ما بودید و صبر پیشه کردید. در انتظار روزی ماندید که از ضلالت و حیرت دور شویم، به امام خود مراجعه نماییم و با هدایت او، در مسیر بندگی طی طریق کنیم.می‌دانیم همانگونه که ناخلف بودن فرزند، دل پدر را به درد می‌آورد، با گمراهی، سرگردانی و بی‌هویتی خود، قلب مبارک شما را دردمند کرده‌ایم.و حال، می‌خواهیم با وساطت شما، توبه کنیم و برگردیم. مولای صبور!صبر شما وصف ناشدنی است. بیش از هزار سال منتظر ماندید تا پذیرای شما شویم، روزی در دل‌هایمان را به روی امام خود بگشاییم و بگوییم:
کرم نما و فرود آ که خانه خانه‌ی توست
اکنون می‌خواهیم به جهت همه‌ی جهالت‌ها، قصور‌ها و تقصیرهایی که نسبت به امام خود داشته‌ایم طلب بخشش کنیم و با امید به صبوری‌ها و مهربانی‌های امام بزرگوار خود، به یاری شما برای جبران گذشته دلگرم باشیم.
نعمات ما، رهاورد شکر امام است
«وَ شُكْرُكَ لِلَّهِ ذُو مَزِيدِ اللَّهِ وَ رَحْمَتِهِ»[7]
«شکر تو برای خدا ، موجب افزونی رحمت(بر بندگان ) است»
مولا جان!
هر افزونی نعمتی که در زندگی ما وارد می‌شود به جهت شکری است که شما به جا آورده‌اید.معترفیم که ناسپاسی‌های همیشگی و گسترده ای داریم. ولی در این میان ، هر زمان در عین ناشکری، نعمات افزونی را دریافت می‌کنیم به واسطه‌ی شکر دائم شما در محضر حق است.
آقاجان!
ای کاش در پرونده عمل ما امری مشاهده شود که موجب شکر شما گردد.ای کاش شیوه‌ی زندگیمان به گونه‌ای باشد که موجبات رضایت و آرام دل شما را فراهم آورد و در نهایت، به جهت اعمال نیک ما شکری به درگاه خدای سبحان عرضه شود.ای کاش بتوانیم آنگونه بندگی کنیم که بهانه‌ای برای شکر شما، و در نهایت بستری برای جلوه‌گری رحمت خدا در عرصه‌ی زندگی ما باشد.
«السَّلَامُ عَلَيْكَ حِينَ تَحْمَدُ وَ تَسْتَغْفِر»[8]
«سلام بر تو ، آن هنگام که حمد خدا را ( به جهت حسنات ما ) به جا می آوری و(برای خطایای ما ) طلب مغفرت می کنی»
آقای ما !
رحمت، کمال وجود است.
رحمت و کمال وجودی که از ناحیه ی حضرت حق به ما افاضه می شود، به واسطه ی شکر شماست.
مَثَل ما، مَثَلِ دانش آموزی است که همیشه در آزمون‌ها و امتحانات تجدید می‌شود. اگر زمانی چند نمره درخشان در کارنامه او باشد، هم خود از شوق در پوست نمی‌گنجد هم «ولی» او کارنامه اش را با شادی به دیگران نشان می‌دهد.دلمان می‌خواهد روزی برسد که با شادی و سرور، پرونده‌ی اعمال ما را به اجداد طیبین و طاهرین خود نشان دهید و بگویید: بالاخره مُحِبّ ما از مهلت‌ها و فرصت‌ها بهره برد، عشق و محبت به امام برایش ثمر داد و امورش سامان یافت.
امام تحت الحفظ خداست
«السَّلَامُ عَلَيْكَ يَا مَحْفُوظاً بِاللَّهِ . الله نُورُ أَمَامِهِ وَ وَرَائِهِ وَ يَمِينِهِ وَ شِمَالِهِ وَ فَوْقِهِ وَ تَحْتِهِ»[9]
«سلام بر تو ای آقایی که به قدرت الهی محفوظ هستی . خداوند، نور پیش رو و پشت سر تو ، راست و چپ تو و بالا و پایین توست»
مولای ما !
شما در حفاظ خدا هستی. دروغ‌ها، دغل‌ها ، ظلم‌ها و نیرنگ‌های دشمنان به شما آسیبی نمی‌رساند. خدای متعال «ولی» خود را حفظ می‌کند و اجازه نمی‌دهد خصومت‌ها و عداوت‌ها، حتی ذره‌ای، حرمت و کرامت شما را مخدوش کند.از سوی دیگر، شما امام امت هستی و برای مردم حکم پدری مشفق و دلسوز را داری.می‌دانیم هر غفلت و معصیت ما موجب تألم و تأثر شما می‌شود و قلب مبارکتان را آزرده می‌کند. اما خدای سبحان نمی‌گذارد تیر گناهان ما به شما آسیبی وارد سازد.
مولای مهربان!
عمری را با خطا و خلاف سپری کرده‌ایم و با معاصی خود قلب شما را به درد آورده‌ایم، اما شما مشفقانه و صبورانه بدکاری‌های ما را تحمل کردید، به امید روزی که متحول شویم، دلمان را از جهالت و معصیت غبارروبی کنیم و محبت و معرفت شما را در آن جای دهیم.اگر فرزندی خلاف کار باشد ، موجب شرمندگی پدر می‌شود، مگر اینکه پدرش او را طرد کرده و به همه اعلام کند که او دیگر فرزند من نیست.اما شما پدر مهربان امت هستی. یقین داریم از ما اعلام برائت نمی‌کنی.
آقا جان!
باور داریم شما اصلاً عیب‌ها و کاستی‌های ما را نمی‌بینی؛ زیرا با نور خدا به ما نظر می‌کنی. خدای سبحان نور پیش رو، پشت سر، راست و چپ و بالا و پایین شماست.در انتظار نگاه خدایی شما هستیم، در انتظار زمانی که با چشم خدایی خود به ما بنگرید و ظلمت‌های وجودمان را مرتفع نمایید.
تاریخ جلسه: 98/12/24 ـ جلسه 12
«برگرفته از بیانات استاد زهره بروجردی»
[1] سوره مبارکه یوسف، آیه 88
[2] کمال الدین، ج،2 ص513
[3] کافی، ج4، ص72
[4] بحارالأنوار، ج53، ص175
[5] من لا یحضره الفقیه، ج 2، ص 613
[6] المزار الکبیر، ص569: زیارت آل یس کامله
[7] المزار الکبیر، ص569: زیارت آل یس کامله
[8]مفاتیح الجنان، زیارت آل یس
[9] المزار الکبیر، ص569 : زیارت آل یس کامله
