«وَ هَبْ لِي فِي الثُّلَثَاءِ ثَلاثاً»
خدايا در روز سه شنبه، سه درخواست دارم:
«لا تَدَعْ لِي ذَنْباً إِلّا غَفَرْتَهُ»
«گناهانم را رها و افشا نكنی مگر آنكه پرده‌ایی از ستر خود، روی آن بیاندازی»
دعا به تمام گناهان ریز و درشت اشاره می‌كند. زیرا گناهان ریز و كوچك هم به دلیل ارتكاب در محضر خدای بزرگ، آرامش زندگی را مختل می‌كند. چنانچه گاهی سوسك ریزی درخانه پیدا می‌شود كه هر لحظه از ترس اینكه در لباس‌های ما و یا در بین ظروف و یا رختخواب ما مشاهده می‌شود، ما را ناآرام و مضطرب می‌كند.
بنابراین از خدا می‌خواهیم گناهان ریز و درشت، حق الناس وحق الله، گناه جوانی و پیری، همه را مورد مغفرت قرار دهد.
«ذنب» به گناه دنباله‌دار می‌گویند، كه اثرات اجتماعی هم بر آن مترتب است و صورت انسانی را به صورت حیوانی مبدل می‌كند.
دراین فراز سفره عامی گسترده شده و همه معصیت كاران را بر سر آن نشانده‌اند و وعده بشارت و مغفرت و آمرزش داده‌اند.
«وَ لا غَمّاً إِلّا أَذْهَبْتَهُ»
غم به معنای پوشش و غمام به معنای ابر است و از این جهت كه ابر، روی خورشید و نور را می‌پوشاند، به آن غمام می‌گویند.
وقتی غم داریم، همه استعدادها وتوانمندی‌های ما پوشانده می‌شود و كمالی از ما مشاهده نمی‌شود، رشد و رویشی نداریم، لذا از خدای سبحان درخواست می‌كنیم كه همانطور كه باد، ابرها را كنار میزند و نورانیت خورشید را آشكار می‌كند، نسیم رحمت او هم بوزد و غصه‌های ما را با خود ببرد تا نشاط در بندگی و اشتیاق به وصال حق، از ما بروز كند.
«وَ لا عَدُوّاً إِلّا دَفَعْتَهُ»
«هیچ دشمنی در زندگی من باقی نگذار مگر اینكه خودت آنرا دفع كنی»
در این فراز به یك بحث توحیدی نیز معرفت پیدا می‌کنیم، ما برای صدقات، اذكار و تلاش‌های خود به جهت دفع دشمن، حسابی باز نمی‌كنیم، بلكه اظهار می‌داریم هو الاول و الاخر و الظاهر و الباطن، یعنی اگر من در این جهت كاری انجام می‌دهم به اذن توست و كارفرما تو هستی.
عدو، اعم از دشمن خارجی و داخلی، ظاهری و باطنی است.
نفس اماره بزرگترین دشمن است، كه از خدا می‌خواهیم تربیتش كند و آن را به نفس لوامه و سپس به نفس مطمینه تبدیل كند.
