در دعای هفتم صحیفه از خداوند سبحان درخواست می‌کنیم:
«وَ أَذِقْنِی حَلَاوَةَ الصّنْعِ فِیمَا سَأَلْتُ»
«خدایا! شیرینی ساخت و ساز آنچه را که من درخواست کردم، به من بچشان»
آنچه در این دعا قابل توجه است، ساخت و سازهایی است كه بواسطه درخواست‌های ما صورت می‌گیرد. در واقع درخواست‌های ما تبدیل به صنع الهی می‌شود.
ساخت و ساز الهی حلاوت دارد و باید از خدا بخواهیم این شیرینی را به ما بچشاند.
ساخت و ساز الهی انبساط آور است زیرا به دنبال یقین و امیدواری به لطف الهی در قضاء حاجات بنده و در دست ساخت بودن، بوجود می‌آید.
امام سجاد علیه‌السلام نفرمود: «تحویل فوری درب منزل رایگان» بلكه فرمود: همین كه یقین دارم حاجاتم در صنع الهی نقش دارد و در دست ساخت است، بهجت و سرور خواهم داشت. همین كه استارت ساخت درخواست‌های ما زده می‌شود، لذت می‌بریم و برایمان شیرینی و حلاوت دارد گر چه تحویل فوری هم نباشد.
در روایت می‌فرماید: وقتی اثرات دعاهای مستجاب نشده خود را در قیامت می‌بینید، حسرت می‌خورید كه ای كاش حاجات دنیای ما هم مستجاب نمی‌شد و پاسخ همه را در قیامت دریافت می‌كردیم.
ضرب العجل گذاشتن در میان حاجات، گویای ضعف یقین انسان است، باید حاجات را مطرح كرد امّا دریافت آن را به خدا تفویض كرد تا هر گاه ظرف انسان آماده شد و حكمت و مصلحت الهی مقرر گردید، پرداخت هم صورت گیرد.
یکی از حاضرین در جلسه تعریف می‌کردند که: یک زمانی با پسرم مشرف شدم حرم امیرالمومنین علیه‌السلام؛ به پسرم گفتم: از حضرت زن بگیر، پسرم آمد و گفت گرفتم، سالها گذشت تا تحویل داده شد، اما آن یقین ارزشمند است، یعنی یک حال خوشی به من دست داد و از حضرت درخواست کردم، البته ضرب العجل نگذاشتم.
حتی در معنویات هم نمی‌توان به زور، امری را دریافت كرد، شاید اگر زودتر از ظرفیت به من داده شود عجب و کبر بر من عارض شود. وقتی در یك حال مناسب توفیق این خواست به شما داده شده یقین دارید امضا شد، تردیدی نداریدپ کدورت شک بر شما عارض نمی‌شود، البته ظرفش دست خداست، خدا حکیم است و هر وقت مصلحتش اقتضا کند به شما می‌دهد، بنده باید بندگی کند و در بندگی گدایی باید باشد، ولی اگر زمان اجابت را من تعیین كنم، با بندگی سازگار نیست.
تاریخ جلسه؛ ۹۴.۷.۲۷ ـ جلسه ۲ ـ بخش دوم
«برگرفته از بیانات استاد زهره بروجردی»
