راهکارهای مسرور بودن در نهج البلاغه
- مسلمان علی الدوام با نشاط و شاد زندگی می‌کند ، یکی از عواملی که در روایات توصیه به آن شده است و سبب شادابی می‌گردد ، دائم‌الوضو بودن است.
- در روایات به شادابی‌ای توصیه شده که موجب انجام تکلیف به بهترین و کامل ترین نحو شود نه بد‌مستی و طغیان و غفلت.
رعایت آداب، عامل خوشی
- یکی از عوامل خوشی، مؤدب بودن است.
امیرالمؤمنین (ع) در حکمت 4 نهج البلاغه می‌فرمایند:
« الْآدَابُ حُلَلٌ مُجَدَّدَةٌ »
«آداب، زینت هایی نو و تازه است.»
از نگاه امیرالمومنین یکی از راهکارهای مسرور بودن تأدب به آداب است، در حالیکه عموم مردم زمانی که می‌خواهند خوش باشند ادب را کنار می‌گذارند ، هرچقدر آداب را بیشتر رعایت کنیم انبساط و سرور باطنی بیشتری داریم و تکالیفمان با کیفیت بالاتری عرضه می شود.
- یکی از دلایل بی نشاطی و کسالت، بی‌توجهی به آداب است.
- آداب، زینت بندگی است و انسان را در نظر خدای سبحان و بندگان حق خوب جلوه می‌دهد. اگر اعمال زیادی مرتکب می‌شویم ولی در عین حال نشاط لازم را نداریم شاید به دلیل به جا نیاوردن آداب مربوط به ان کار است.
- اصطلاح نامناسبی بین ما رایج است که: «بین الاحباب تسقط الاداب» در عالم دوستی رعایت ادب لازم نیست در حالی که حبیب خدای سبحان وجود مقدس پیامبر خاتم صلی الله علیه واله در محضر خداوند بیشترین آداب را رعایت می کرد.
- خدای سبحان علی الدوام فیاض و رزاق است. خوشی و لذت باعث می‌شود انسان انبساط وجودی زیادی داشته باشد و به تبع جذب و دریافت بالایی نسبت به دریافت رحمات و الطاف الهی داشته باشد. به میزانی که ادب را رعایت کنیم لذت و انبساط وجودی‌مان زیاد می‌شود و فیوضات و برکات بیشتری را از خدای سبحان دریافت می‌کند.
رسیدگی به غصه داران و گرفتاران، عامل خوشی
- دومین امری که به عنوان راهکار مسرور بودن از نگاه امیرالمؤمنین (ع) قابل توجه است در حکمت 23 نهج البلاغه است:
« مِنْ كَفَّارَاتِ الذُّنُوبِ الْعِظَامِ إِغَاثَةُ الْمَلْهُوفِ وَ التَّنْفِيسُ عَنِ الْمَكْرُوب»
«یکی از کفارات گناهان بزرگ فریادرسی فرد مغموم و غصه‌دار است.»
روایات بسیاری وجود دارد مبنی بر اینکه اثر وضعی رسیدگی به غصه‌دار، رفع غصه از خود انسان است، بنابراین اگر بخواهیم شاد باشیم به اطرافیانمان توجه کنیم.
هر گناه کبیره‌ای که از ما صادر می‌شود بار سنگینی بر پشت‌مان ایجاد می‌کند و به انسانیت ما آسیب وارد می‌کند و شاکله حیوانیت را در ما ایجاد می کند، برای جبران این امر به فرموده حضرت کافی است فریادرسی نسبت به گرفتاران و غصه داران داشته باشیم. این امر می‌تواند در قالب مشاوره باشد یا خدمات مالی و عاطفی وعلمی ودعایی و … .
- « التَّنْفِيسُ عَنِ الْمَكْرُوب»» خوشحال کردن افراد است، البته گاهی پیش می‌آید که به فریاد کسی می‌رسیم اما او با این کار خوشحال نمی‌شود ولی خداوند بار گناه کبیره را از دوش‌مان برمی دارد.
- کربلایی احمد تهرانی می گوید در مکاشفاتم دیدم هرکس زیارت امیرالمؤمنین علیه‌السلام می‌رفت زمانی که از زیارت بر می‌گردد با نگاهش از سی نفر رفع گناه می‌شود.
نگاه زائر امیرالمؤمنین (ع) در برگشت تا سی نفر شعاع دارد و آلودگی‌هایشان را از بین می برد.
- یکی دیگر از راهکارهای مسرور کردن این است که دیگران را از طریق مشروع شاد کنیم نه با تحقیر دیگری یا دروغ ، بلکه خوشحال کردن یک غمگین به وجه مشروع سبب شادی است.
- بازگردان شاد کردن دیگران برای ما بسیار بیشتر از حد شاد کردن یک نفر است زیرا به فرموده قرآن:
« مَنْ جاءَ بِالْحَسَنَةِ فَلَهُ عَشْرُ أَمْثالِها»[1]
«هر كس كار نيكى بياورد، ده برابر آن [پاداش] خواهد داشت.»
تاریخ جلسه: 97/4/19 ـ بخش 2
«برگرفته از کلام استاد زهره بروجردی»
[1] سوره مبارکه انعام، آیه 160
