آداب مواجه شدن با مشکلات
«الَّذينَ إِذا أَصابَتْهُمْ مُصيبَةٌ قالُوا إِنَّا لِلَّهِ وَ إِنَّا إِلَيْهِ راجِعُونَ»
«آنها که هر گاه مصیبتی به ایشان می‌رسد، می‌گویند: «ما از آنِ خدائیم؛ و به سوی او بازمی‌گردیم!»
«أُولئِكَ عَلَيْهِمْ صَلَواتٌ مِنْ رَبِّهِمْ وَ رَحْمَةٌ وَ أُولئِكَ هُمُ الْمُهْتَدُونَ»[1]
«اینها، همانها هستند که الطاف و رحمت خدا شامل حالشان شده؛ و آنها هستند هدایت‌یافتگان!»
اگر انسان در زندگی علی‌الدوام به دنبال فیض الهی و رشد و کمال بی‌نهایت و خاص است و از سرگردانی و حیرت در امور مادی و معنوی و سرگرم شدن به نعمت و غفلت از مُنعِم گریزان است و تمایل دارد لطف و سلام و درود خداوند و ملائکه قرین راهش باشد، به هنگام مشکلات باید در گفتار و اعتقاداتش «إِنَّا لِلَّهِ وَ إِنَّا إِلَيْهِ راجِعُونَ» دیده شود.
قرآن می‌فرماید: گرفتاری لازمه زندگی بشری است و انسان راه گریزی از آن ندارد. مهم مدیریت کردن و عبور از آن مشکلات است. باید به این باور رسید که همه مخلوقات، مملوک مالک حکیمی هستند که کاملاً آگاه و واقف به امور پنهان و آشکار است.
از طرفی گرفتاری‌ها گذرا و مقطعی هستند و هرگز برای ضعیف کردن و ناقص نمودن بشر ایجاد نشده‌‌اند تا موجب سقوط او گردند بلکه در بطن هر سختی و ناملایمت رشد و قوّتی است که موجب کمال و ارتقاء می‌گردد.
و قطعاً هر مالکی جهت رفع گرفتاری و اعانت از مملوک خویش، اقدامات لازم را انجام خواهد داد، اما مهم حضور بنده در صحنه عبودیّت و بندگی است.
انسان همیشه درحال سیر و حرکت است و گرفتاری‌ها محل مناسبی جهت اقامت او نمی‌باشند. همچنین رجوع همه موجودات به سوی خداوند قدیر، علیم، رئوف و غنی مطلق است «إِنَّا لِلَّهِ وَ إِنَّا إِلَيْهِ راجِعُونَ». پس از این اعتقاد و باور قلبی خداوند در آیه ۱۵۷ می‌فرماید، به یقین صلوات و درود خداوند بر آنان خواهد رسید و ایجاد گشایش خواهد شد.
انسان فطرتاً نیازمند تعریف است و اکثر افراد به تعاریف مقطعی دل بسته‌اند که با گذر زمان و سپری شدن عمر دنیا از بین می‌رود و تعداد کسانی که به تعاریف باقی و ماندگار الهی دل بسته‌اند بسیار اندک است. در حالیکه در اوج گرفتاری اگر انسان تعاریف الهی را ادارک نماید به قدری جذب آن می‌گردد که گرفتاری در نظرش کوچک و ناچیز می‌گردد.
باید فرهنگسازی شود و افراد یکدیگر را به این آیه یادآوری نمایند «أُولئِكَ عَلَيْهِمْ صَلَواتٌ مِنْ رَبِّهِمْ وَ رَحْمَةٌ وَ أُولئِكَ هُمُ الْمُهْتَدُونَ» در این صورت است که هیچکس احساس ضعف نکرده روزگاری خوشی در انتظار صابرین خواهد بود.
«برگرفته از بیانات استاد زهره بروجردی»
[1] سوره مبارکه بقره، آیات 156 و157
شماره 1 و 2 از واتس آپ
