«يا أَيُّهَا النَّاسُ كُلُوا مِمَّا فِي الْأَرْضِ حَلالاً طَيِّباً وَ لا تَتَّبِعُوا خُطُواتِ الشَّيْطانِ إِنَّهُ لَكُمْ عَدُوٌّ مُبينٌ»[1]
«ای مردم! از آنچه (ز انواع میوه‌ها و خوردنی‌ها) در زمین حلال و پاکیزه است، بخورید و از گام‌های شیطان پیروی نکنید؛ زیرا او نسبت به شما دشمنی آشکار است.»
یکی از اسامی خداوند سبحان طیّب است. طیّب به هر چيزی گفته می‌شود كه لذت‌بخش بوده و انسان به آن میل و رغبت دارد.
اگر انسان از حلال الهی استفاده نماید از گام‌های شیطان تبعيت نمی‌كند. مقام انسانیّت اقتضاء می‌نماید که انسان در زمین وجودی خویش بجای پرداختن به خوار و خاشاک و رذائل اخلاقی به گل‌های خوشبو و با طراوت فضائل اخلاقی توجه نماید.
اگر انسان از کمالات و فضائل اخلاقی همچون صبر، شکر، قناعت و … بی‌بهره باشد و یا آنها را به خود نسبت دهد، به دلیل منیّت و خودبینی از گام‌های شیطان تبعيت نموده و خبیث می‌گردد.
اما اگر باور نماید که همه توفیقات و فضائل اخلاقی او به فضل الهی بوده و باید به نام خداوند سند زده شود و فاعل علی الاطلاق تنها خداوند است، طیّب گشته وجودش الهی می‌گردد.
«برگرفته از بیانات استاد زهره بروجردی»
[1] سوره مبارکه بقره، آیه 168
شماره 8 از واتس آپ
