مبارک ترین مولود
حضرت علی‌بن‌موسی‌الرضا علیه‌السلام پس از ولادت فرزند بزرگوارشان فرمودند:«این فرزند، مولودی است که مبارک‌تر از او بر شیعیان ما متولد نشده است.» [1]
وجود مقدس جوادالائمه علیه‌السلام که مایه سرور قلب حضرت امام رضا علیه‌السلام می‌باشند، دردانه‌ای هستند که حضرت سلطان علی‌بن‌موسی‌الرضا علیه‌السلام ایشان را به عنوان «عظیم‌ترین برکت» معرفی نمودند تا همگان بدانند با وساطت این مولود برکاتی عظیم بر شیعیان افاضه می‌گردد و وجود مبارکی چون عیسی بن مریم نیز با آستان بوسی ایشان نَفَس قدسی یافته و برکات بسیاری بر قوم خویش افاضه نموده است.
چراکه حضرت عیسی بن مریم پس از ولادت خویش فرمود:«هرکجا که باشم خدای سبحان مرا وجودی پر خیر و برکت قرار داده است.» (وَجَعَلَنِی مُبَارَکا أَینَ مَا کنْتُ)[2]
عروة الوثقی همگان
حضرت علی‌بن‌موسی‌الرضا علیه‌السلام در نامه‌ای به آقازاده بزرگوارشان می‌فرمایند به من خبر رسیده است که خادمین تو را از باب صغیر خانه خارج می‌کنند تا خیر تو به همه نرسد. به حقی که من به گردنت دارم فقط از از باب کبیر تردد کن تا خیر تو همگان را در برگیرد.
ایشان همچنین به آقازاده شان می‌فرمایند همیشه طلا و نقره همراه خویش داشته باش تا درخواست همگان را اجابت نمایی.[3]
حضرت جوادالائمه فرزند خلف مولای مهربانی است که رأفت او زبان زده خاص و عام است. ایشان به فرمایش پدر بزرگوارشان عمل کرده و ورود و خروج شان را از باب کبیر قرار می‌دهند تا به دسترس همگان نزدیک بوده و امکان تمسک و توسل به ساحت مقدس‌شان برای همه میسر گردد.
امر مهم آن است که ما نیز سر منزل جود و سخا را گم نکرده و خود را از چنین نعمت عظمی‌ای محروم نگردانیم که قطعاً ایشان کریمانه خود را در دسترس همگان قرار داده‌اند.
از باب الرضا تا باب المراد
صفوان بن یحیى نقل می کند:«به حضرت رضا علیه‌السلام عرض کردم قبل از اینکه آقازاده شما، ابوجعفر (حضرت جواد) متولد شوند از شما در رابطه با امام بعدی خویش سؤال کردیم و فرمودید خداوند به من فرزندی عطا می‌نماید. اکنون که خدای سبحان عنایت فرموده و چشم‌ها به جمال ایشان روشن گشته است، پس از فقدان وجود مبارکتان ـ که آن روز را نبینیم ـ امام بعد از شما کیست؟
امام رضا علیه السلام با دست مبارک خویش به حضرت جواد علیه السّلام که در مقابل ایشان ایستاده بودند، اشاره فرمودند.
عرض کردم: مولای من! ایشان که کودکی سه ساله هستند
حضرت رضا علیه السلام فرمود چه اشکالی وارد است؟ عیسی حجت خدا بود با اینکه کمتر از سه سال داشت[4].
حضور در محضر امام رئوف و بهره‌مندی از نفحات و برکات وجودی ایشان، آدمی را به درگاه آقازاده بزرگوارشان واصل می گرداند.
در تشرفات به محضر امام رضا علیه‌السلام از ایشان استدعا داریم که دست ما را به دامان دردانه خویش برسانند و نیک می‌دانیم که امامت حضرت جوادالائمه علیه السلام در صغر سن نه تنها دارای هیچ خلل و خدشه‌ای نمی‌باشد، بلکه برکت وجودی ایشان چنان گسترده است که با شرف یابی و حضور در معیت ایشان می‌توان ره صد ساله را در یک شب طی نمود. چرا که حضرت را «باب الاقصد» نامیده‌اند و باب اقصد کوتاه‌ترین در و سبب وصول به خیرات می‌باشد.
ما حال بصرک؟
محمد بن میمون نقل می‌کند: قبل از آنکه حضرت علی‌بن‌موسی‌الرضا علیه‌السلام به خراسان سفر کنند، در مکه به خدمت ایشان مشرف شده و عرض کردم: قصد بازگشت به مدینه را دارم. اگر مایل هستید نامه‌ای برای فرزند بزرگوار خویش مکتوب فرمایید تا با خود نزد ایشان برده و به محضرشان برسانم.
حضرت علی‌بن‌موسی‌الرضا علیه‌السلام نامه‌ای را مرقوم فرمودند و من آن را با خود به مدینه آوردم. این جریان در زمانی محقق گشته بود که بر اثر یک بیماری، بینایی خویش را از دست داده بودم.
در حالی بر حضرت جوادالائمه علیه السلام تشرف یافتم که ایشان در سنین کودکی بودند. نامه پدر بزرگوارشان را تقدیم حضورشان نمودم و ایشان به خادم خویش، فرمودند آن را بگشاید. خادم نیز اطاعت امر کرد.
حضرت پس از ملاحظه مکتوبات پدر بزرگوارشان، بر من نظری کرده و فرمودند:«یا مُحَمَّدُ مَا حَالُ بَصَرِک؟» ای محمد! حال چشمت چگونه است؟
عرض کردم:«مبتلا به بیماری چشم شدم و همانطور که مشاهده می‌فرمایید، نابینا گشته‌ام. در همین حین حضرت با دست مبارک‌شان چشمم را مسح کردند. بلافاصله بر دست و پای حضرت بوسه زدم و درحالی از خدمت ایشان خارج شدم که چشمانم بینا گشته بود.[5]
با درایت در این روایت در می‌یابیم که وجود مقدس حضرت جوادالائمه علیه‌السلام در کمال رأفت با مخاطب قراردادنِ افراد، وضعیت دیدگان آنها را جویا می‌شوند، تا چون طبیب حازقی با یک نگاه ولایی کوردلی و عدم بصیرت را مداوا نماید.
گرد و غبار عالم ماده موجب بیماری چشم و در نهایت عدم بصیرت در افراد می شود. وجود مقدس امام جواد علیه السلام بر احوال اشخاص آگاه بوده، از عاشقان ولایت و امامت تفقّد و احوال‌پرسی می‌نمایند تا به یمن نگاه پر مهر خویش ضعف بصر و بصیرت آنها را مرتفع نمایند. باشد که دیده به جمال فرزند بزرگوار ایشان، حضرت حجةبن‌الحسن علیه السلام روشن گردد.
دیده ای خواهم که باشد شه شناس
تا شناسد شاه را در هر لباس
و لازم به ذکر است چشمی که با عنایت دردانه امام رضا علیه السلام بینا گردد، چنان تیزبین است که از ظواهر امور گذر کرده و با بصیرت به کنه حقایق واقف می گردد.
مرا فقیر خودت کن
مجموعه دعایی به نام «ادعیه وسائل الی المسائل» در انتهای مفاتیح وجود دارد که از حضرت جواد الائمه علیه السلام به ما رسیده است.
در دعای طلب رزق حضرت این گونه زبان به نجوا با حضرت حق می گشایند:
«أَفْقِرْنِی بِجُودِک إِلَیک»[6]
اگر «باء» را در این عبارت «باء قسم» معنا کنیم:
«خدایا! تو را به جودت قسم می دهم که مرا فقیر و محتاج خودت گردانی.»
افراد در محضر حضرت جوادالائمه علیه السلام طالب فقر الی الله و غنی از خلق می شوند.
گویا با این قسم خدای سبحان را به مظهر جودش که دردانه امام رضا علیه السلام، حضرت جوادالائمه علیه‌السلام می باشد، قسم می‌دهیم تا با وساطت ایشان به درگاه خدای سبحان اظهار فقر و نیاز نماییم.
خدای سبحان نیز به واسطه آینه تمام نمای جود خود، دست ما را بر حلقه در خانه خود رسانده و چشم امید مان را از خلق منصرف می‌گرداند.
«برگرفته از بیانات استاد زهره بروجردی»
[1] کافی، ج1،ص321
[2] سوره مبارکه مریم، آیه 31
[3] بحار الأنوار؛ ج50 ؛ ص102
[4] بحارالانوار، ج۵۰، ص۲۱
[5] بحار الأنوار، ج50 ؛ ص46
[6] مفاتیح الجنان، ادعیة الوسائل الی المسائل، دعای طلب رزق
