سوره مبارکه یوسف، آیه89-88
آیه 88 : «فَلَمَّا دَخَلُواْ عَلَيْهِ قَالُواْ يَا أَيُّهَا الْعَزِيزُ مَسَّنَا وَأَهْلَنَا الضُّرُّ وَجِئْنَا بِبِضَاعَةٍ مُّزْجَاةٍ فَأَوْفِ لَنَا الْكَيْلَ وَتَصَدَّقْ عَلَيْنَآ إِنَّ اللّهَ يَجْزِي الْمُتَصَدِّقِينَ»
«پس چون [برادران] بر او وارد شدند گفتند اى عزيز به ما و خانواده ما آسيب رسيده است و سرمايهاى ناچيز آوردهايم بنابراين پيمانه ما را تمام بده و بر ما تصدق كن كه خدا صدقهدهندگان را پاداش مىدهد»
آیه 89 : «قَالَ هَلْ عَلِمْتُم مَّا فَعَلْتُم بِيُوسُفَ وَأَخِيهِ إِذْ أَنتُمْ جَاهِلُونَ»
«گفت: آيا دانستيد وقتى كه نادان بوديد با يوسف و برادرش چه كرديد»
«فَلَمَّا دَخَلُواْ عَلَيْهِ قَالُواْ يَا أَيُّهَا الْعَزِيزُ»
تاثیر اصالت خانوادگی
ـ این آیات مربوط به مرحله‌ی سوم رجوع برادران به حضرت یوسف است، زمانی که بنیامین نزد حضرت مانده بود برادران وارد شدند و نامه‌ای را از حضرت یعقوب با خود آوردند تا بتوانند از این طریق بنیامین را با خود ببرند.
ـ اصالت افراد در عاقبت کار، خود را نشان می‌دهد. برادران حضرت یوسف با آنکه ابتدای کار چهره زیبایی از خود نشان ندادند، اما عاقبت به اصل خود بازگشتند و تحت عنایت حق قرار گرفتند.
ـ وضعیت حال هر یک از ما در محضر خدای سبحان بعد از اینکه در جایگاه توبه قرار می‌گیریم و گرفتار عقوبت روزگار می‌گردیم و پشیمان می‌شویم چنین است.
ادب
اولین نکته‌ای که در آیه مشاهده می‌شود ادبی است که برادران نشان دادند. آنان با وجود آنکه پیامبر‌زاده و به تعبیر امروزی آقا‌زاده بودند و اسباب برتری را داشتند اما در عاقبت خضوع و انکسار و تواضع خود را نشان دادند.
«مَسَّنَا وَأَهْلَنَا الضُّرُّ»
«مسّ» تماس ظاهری است. برادران نمی‌گویند گرفتاری در ما فرو رفته است یا حلول کرده است بلکه می‌گویند با ما تماس گرفته است.
گرفتاری
ـ منظور از گرفتاری در آیه گرفتاری دنیا است که سطحی است و آسیب جدی به ما وارد نمی‌کند، گرچه اصل گرفتاری، گرفتاری دینی است.
ـ یکی از مفسرین می‌گوید زمانی که ما در محضر خدای سبحان قرار می‌گیریم، گرفتاری که بر ما و خانواده‌مان عارض می‌شود غفلت از خدا است.
درخواستی جمعی
برادران تنها‌خوری ندارند و زمانی که مطالبه‌ای دارند برای خود و تمام
