عتاب اولیاءالهی نشانه چیست؟
سلیمان بن صرد خزاعی کسی است که در زمان امیرالمؤمنین علیه‌السلام، نزد ایشان بسیار موجّه بود. ولی در جنگ جمل نسبت به اقدام حضرت به تردید افتاد و در جنگ شرکت نکرد. پس از جنگ خدمت حضرت رسید،
امیرالمؤمنین علیه‌السلام شروع به عتاب و خطاب او کرده و فرمودند:«تو به من شک کردی؟! درنگ کردی؟! مسامحه کردی؟! تو نزد من بسیار قابل اعتماد بودی و من گمان می کردم تو سریع تراز دیگران به کمک می آیی؟ چه چیز موجب شد به اهل بیت پیامبرت کمک نکنی؟ چه چیز باعث شد تو نسبت به کمک آن‌ها بی رغبت شوی؟»
سلیمان گفت: «یا امیرالمؤمنین! حرف گذشته‌ها را مزن. من با مودّت خالصانه نشانت می‌دهم که جبران می‌کنم»
او در عین حال که این سخنان را گفت ولی از برخورد حضرت ناراحت شد و پس از مدت کوتاهی از نزد حضرت برخاست و به مسجد رفت. در آن‌جا با امام حسن مجتبی علیه‌السلام روبه‌رو شد و گفت: «آیا از امیرمؤمنان و تنبیه و توبیخى كه بر من روا داشت تعجب نمىكنى؟»
امام حسن علیه‌السلام فرمودند:
«إِنَّمَا یعَاتَبُ مَنْ تُرْجَى مَوَدَّتُهُ وَ نَصِیحَتُهُ»
«تنها کسی مورد عتاب قرار می‌گیرد که امید به دوستی و خیرخواهی او می‌رود»
سپس سلیمان عرضه داشت: «در زمانی که به من نیاز باشد؛ من خیرخواه شما خواهم بود بر من بدگمان نباشید»
و حضرت هم به او پاسخ دادند: «ما نسبت به تو بدبین نیستیم و می‌دانیم آدم بخیلی نیستی»[1].
نکته مهمی که در این داستان وجود دارد آن است که اگر فردی به دلیل کوتاهی در انجام وظیفه مورد عتاب اولیاءالهی قرار گرفت؛ نباید دلگیر از ایشان شود بلکه باید بداند این عتاب، از سر مهر بوده و نشانه آن است که آن‌ها امید به بازگشت و اصلاح او دارند.
تاریخ جلسه: 87/7/22 ـ جلسه 2
این جلسه ادامه دارد…
«برگرفته از بیانات استاد زهره بروجردی»
[1] وقعة صفین، النص، ص7
