در محضر امام رضا علیه‌السلام ـ بخش چهلم

زنده کردن معارف اهل‌بیت

 

عبدالسلام ابن صالح هروی می‌گوید:

«از امام رضا علیه‌السلام شنیدم که فرمودند: «خدا رحمت كند كسی را كه امر ما را زنده كند» به حضرت عرض كردم : «چگونه كسی می‌تواند امر شما را زنده كند؟»‌ حضرت فرمودند: «علوم ما را یاد بگیرد و به مردم یاد بدهد؛ زیرا اگر مردم زیبای‌های کلام ما را بدانند؛ حتماً‌ از ما پیروی می‌كنند…»»[1]

 

نکات روایت:

  1. حضرت در ابتدای روایت می‌فرمایند: «رَحِمَ اللَّه‏» وجود مقدس حضرات معصومین علیهم‌السلام‌ حجةالله فی الارض هستند؛ چنانچه در حق كسی دست به دعا بردارند به یقین آن فرد در دنیا و آخرت به خیرات کثیری دست پیدا می‌کند.
  2. حضرت خود را مدیون كسی می‌دانند كه در احیاء‌ علوم اسلامی قدمی برمی‌دارد از این رو، ایشان برای او دعا می‌كند و از عبارت دعایی «رَحِمَ اللَّهُ» استفاده می‌كند.
  3. حضرت، در دعای خود از نام جلاله الله استفاده می‌کنند تا بیان دارند خدا با همه خدایی‌اش از كسی كه امر اهل‌بیت را زنده نگه می‌دارد حمایت کرده و به او رحم می‌كند؛ زیرا نام الله جامع همه صفات حضرت حق بوده و خداوند با این نام به بنده رحم می‌کند.

هر گاه سخن از رحمت خدایی خداست دیگر جایی برای نگرانی بنده باقی نمی‌ماند.

  1. احیاءعلوم: احیاء‌ از كلمه حی به معنای زنده است؛ زیرا حضرات معصومین علیهم‌السلام جلوه تامه اسماء وصفات الهی‌اند؛ بنابراین هر كس علوم حضرات معصومین علیهم‌السلام را زنده كند؛ علم خدای سبحان را زنده نگه داشته است.

حضرت با استفاده از كلمه احیاء متذكر می‌شوند اگر مردم به فراگیری علوم الهی نپردازند گویا علوم الهی می‌میرد و از بین می‌رود. این نابودی علوم از مخالف كلمه احیاء‌ استنباط می‌شود (احیاء≠إماته).

  1. نكته دیگر آن است كه حضرت می‌فرمایند:‌ «اگر مردم بدانند كلام ما چقدر زیباست از ما پیروی می‌كنند» زیرا انسان فطرتاً كمال‌طلب است و هر جا سخن از كمال و ارتقاء‌ بشری به میان می‌آید؛ كلام حضرات معصومین علیهم‌السلام در آن جا حاضر است. حكمت‌های بیان شده در كلام معصومین علیهم‌السلام نیاز روحی انسان را مرتفع می‌كند و باعث می‌شود که سیرِ دو عالم را به بهترین شکل طی کند؛ نه نگران دنیای مادی خویش است و نه از ورود به قیامت می‌هراسد.

اگر هر کس خود را مخاطب روایت بداند؛ خود را مسئول می‌داند که بعد از هر آموزشی در محضر ائمه علیهم‌السلام، یادگیری خود را در اختیار دیگران نیز بگذارد. باید توجه داشت که آموزش معارف به دیگران، تنها به صورت کلامی نیست بلکه اجرای همان آموزش‌ها، باعث می‌شود که اطرافیان آموزه‌های دینی را به صورت عملی یاد بگیرند.

 

تاریخ جلسه: 86/12/20 ـ جلسه 21

این جلسه ادامه دارد…

«برگرفته از بیانات استاد زهره بروجردی»

 

 


[1] عیون اخبارالرضا، ج1، ص307

ارسال دیدگاه

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *