کریمه اهل بیت، شفیعه ای در طول مادر
امام صادق علیه‌السلام می‌فرمایند:
« …تُدْخَلُ بِشَفَاعَتِهَا شِيعَتِي الْجَنَّةَ بِأَجْمَعِهِمْ »[1]
«با شفاعت او(حضرت معصومه علیها‌السلام) شیعیان همگی وارد بهشت می‌شوند.»
هریک از ما وجود مقدس حضرت زهرا علیها‌السلام را سرّ عالم و ناموس خلقت می‌دانیم و برای حضرت محوریت و مرکزیتی در عالم قائل هستیم، اما با توجه به روایاتی که در رابطه با جایگاه حضرت معصومه علیها‌السلام ذکر شده تقریباً همان محوریت را به تبع حضرت زهرا علیها‌السلام برای وجود مقدس حضرت معصومه علیها‌السلام نیز قائلیم.
اگر قدم ننهد او به صحنه محشر
کمیت جمله شفاعت کنندگان لنگ است
خداوند سبحان مقام شفاعت کبری را به وجود مقدس پیغمبر صلی‌الله‌علیه‌وآله عطا کرده و شفیعه روز جزا را حضرت زهرا علیها‌السلام قرار داده، اما وجود مقدس امام صادق علیه‌السلام می‌فرمایند: حضرت معصومه علیها‌السلام شفیعه روز جزاست. شفاعت این بانوی کریمه در طول شفاعت مادرش زهرای اطهر علیها‌السلام است، زیرا فاطمه صغری (حضرت معصومه علیها‌السلام) جلوه فاطمه کبری (حضرت زهرا علیها‌السلام) است و مزارش زیارتگاه سهل الوصول همه شیعیان است، در قیامت نیز انوار وجودی صدیقه طاهره فاطمه زهرا علیها‌السلام در قالب وجود مقدس حضرت معصومه علیها‌السلام جلوه می‌کند.
حضرت زهرا علیها‌السلام ناموس خلقت و باطنه عالم است، در محشر نیز باطنه و ناموس بودن ایشان باقی می‌ماند و از چشم اهل محشر پنهان خواهد بود.
در روایت آمده : چون حضرت زهرا علیها‌السلام قدم به صحنه محشر بگذارند خداوند سبحان به اهل قیامت می‌گوید:
« غُضُّوا أَبْصَارَكُم »
«دیدگان خود را فرو بندید»
فاطمه معصومه علیها‌السلام به جای مادر وارد صحنه محشر می‌شود، حیطه شفاعت این کریمه چندان وسیع است که جدّ بزرگوارش می‌فرماید: شیعیان ما با شفاعت فاطمه معصومه وارد بهشت می‌شوند.[2]
بهشت، جایگاه زائر عارف
زائر در زیارت حضرت فاطمه علیها‌السلام از ایشان درخواست می‌کند:
«يَا فَاطِمَةُ اشْفَعِي لِي فِي الْجَنَّة»[3]
«ای فاطمه معصومه! برای من در بهشت شفاعت کن»
این فراز از زیارت‌نامه فراز عجیبی است، زائر شفاعت و معیّت با حضرت را در بهشت طلب می‌کند«فِي الْجَنَّة»، نه شفاعت برای ورود به بهشت «إلی الْجَنَّة ». او حقیقتاً در جنّت است، از همین رو مجدداً تقضای ورود به بهشت نمی‌کند زیرا این درخواست تحصیل حاصل[4] است و محال. الطاف حضرت معصومه علیها‌السلام فراتر از شفاعت برای ورود به جنّت است بلکه تقاضای مجاورت و ملازمت با حضرت در بهشت است.
«برگرفته از کلام استاد زهره بروجردی»
[1] بحارالأنوار، ج 57، ص 228
[2] عَنِ الصَّادِق (ع) : « …تُدْخَلُ بِشَفَاعَتِهَا شِيعَتِي الْجَنَّةَ بِأَجْمَعِهِمْ »
[3] بحارالأنوار، ج99، ص267
[4] تحصیل حاصل یعنی طلب کردن چیزی که خود وجود دارد و این از محالات است.
