مقدمه
«زیارت آل یس کامله» زیارتی است که حضرت ولی‌عصر عجّل‌الله‌فرجه در آن، وجود مقدس خود و حضرات معصومین را معرفی کرده‌اند.
در ادامه‌ی مباحث گذشته، به بررسی فرازهایی از این زیارت می‌پردازیم.
در «آل یس کامله»، ابتدا همه‌ی معصومین مورد خطاب هستند و در ادامه، امام عصر عجّل‌الله‌فرجه را مخاطب قرار می‌دهیم.
امام، موجب آرامش سرزمین‌هاست
«أَرْكَانُ الْبِلَادِ»
«شما رکن سرزمین‌ها هستید»
«رکن» یعنی تکیه‌گاه، پشتوانه.
به حضرات معصومین عرض می‌کنیم: بلاد بر شما استوار است، شما موجب آرامش و رفع نگرانی از همه سرزمین ها هستید.
شما عمود همه جغرافیای جهان محسوب می‌شوید و همه‌ی عالم به شما، که عبد کامل خداوند هستید، تکیه زده است.
صادر کردن حکم نهایی، از جانب امام است
«وَ قُضَاةُ الْأَحْكَامِ»
«قضاوت احکام به عهده‌ی شماست»
هر حکم صحیحی که در عالم صادر می شود، با قضاوت شماست. در هر امری شما حرف نهایی را می‌زنید و حکم قطعی را می‌دهید.
در واقع هرکس در هر جای دنیا، حکم عادلانه‌ای می‌دهد، اصل حکم از سوی امام صادر شده و از زبان او اظهار و اعلام گشته است.
تحقق ايمان با ولايت امام
«وَ أَبْوَابُ الْإِيمَانِ»
«راه ورود به اعتقادات صحیح و امنیت کامل شما هستید»
ایمان، هم به معنای اعتقاد و باور قلبی است، هم به معنای آرامش و عدم ترس.
چه در زندگی فردی و چه در زندگی اجتماعی، بدون نظارت امام، عقاید حقّه حاکمیت پیدا نمی‌کند.
از سوی دیگر، بدون ولایت امام، امنیت و آرامش در زندگی انسان بر قرار نمی‌شود.
وجود مقدس حضرت ولی‌عصر عجّل‌الله‌فرجه تردیدهای ما را رفع می‌کند و با اظهار حقیقت و بطلان باطل، ما را به ایمان رهنمون می‌شود. و از این رهگذر، امنیت و آرامش بر قلب و دلمان حاکم مى‌گردد.
امام، سبب دريافت عطاياى الهى
«وَ مِنْ تَقْدِيرِهِ مَنَائِحَ الْعَطَاءِ بِكُمْ إِنْفَاذُهُ مَحْتُوماً مَقْرُوناً . فَمَا شَيْءٌ مِنْهُ إِلَّا وَ أَنْتُمْ لَهُ السَّبَبُ وَ إِلَيْهِ السَّبِيلُ»
«از تقدیرهای خداوند این است که پرداخت عطایا را به شما سپرده و حتمی شدن آن ها را به دست شما قرار داده است . هیچ عطیه ای نیست مگر اینکه شما سبب آن هستید و راه رسیدن به آن فقط از طریق شماست»
خدای سبحان مقدر کرده است که هدایا و عطایای خاصی که برای بندگانش رقم زده، از طریق حضرات معصومین به آنها اعطا شود و قطعی و حتمی شدن این مقدرات نيز به وسیله‌ی آنها صورت گیرد.
علاوه بر اين، معصومين سبب و علت هر پرداخت و اعطايي هستند كه در عالم انجام مى‌گيرد.
با اين وجود، به هيچ وجه نمى‌توانيم لحظه‌اى و ذره‌اى نقش و جايگاه امام را در دريافت‌هاى زندگى خويش ناديده بگيريم، چه در زمينه‌ى نعمات مادى و چه در كمالات و مواهب معنوى.
با حكم قاطع امام تعيين مى‌شود كه چه زمان و چه مقدار از گنجينه‌هاى حضرت حق در اختيار ما قرار گيرد.
در بسيارى از موارد باور داريم سبب ساز، امام معصوم است، ولى سبب را در جاى ديگر جستجو مى‌كنيم.
علت اینکه در بسیاری از اوقات، عطایای الهی را دریافت نمی‌کنیم این است که به جای حضرات معصومین، برای خود یا دیگران نقش سببیت قائل مى‌شویم.
توجه داشته باشیم براى رسیدن به هيچ موفقيتى يا برخوردارى از هيچ نعمتى، به غیر از وجود مقدس امام، کس دیگر یا چیز دیگر را، سبب قلمداد نکنیم، حتى دعاها، نذرها، توسل‌ها و تضرع‌هاى خود را علت دستيابى به آنها ندانيم.
باور داشته باشیم هر خيرى كه به ما مى‌رسد از ناحيه‌ى امام است، حتى سوز و اشك و حال دعا.
در غير اين صورت، به ميزانى كه براى خود و ديگران سببيت قائل مى شویم، به معرفت صحیح و کاملی نسبت به امام دست نیافته‌ایم، و از بسیاری مواهب و عطایای الهی محروم می‌مانیم.
از دوست هر آنچه می رسد، نیکوست
«خِيَارُهُ لِوَلِيِّكُمْ نِعْمَةٌ»
«انتخاب خدا برای دوست شما نعمت محسوب می شود»
هر صبح، با خواندن زیارت «آل یس»، خود را دوست نزدیک و صمیمی امام عصر عجّل‌الله‌فرجه معرفی می‌کنیم: «أنَا ولیٌّ لَک»
حال می‌توانیم خود را محک بزنیم و دریابیم چقدر در این ادعای خود صادق هستیم.
«خیارُه ُ لِولیّکم نِعمَة»: نشانه دوست امام این است که هرچه خدا برایش برگزیند، نعمت می‌شمارد.
«نعمت» چیزی است که برای انسان گوارا بوده و موجب شادکامی و خوشی او می‌شود.
اگر دوست امام هستیم، نباید دادن‌ها و گرفتن‌های خداوند برایمان تفاوتی داشته باشد.
باید زبان حال و قال ما این باشد که :«از دوست هر آنچه می رسد نیکوست»
دوست امام در هر حال، خوش است. او هم در زمان آسایش و نعمت، هم در هنگام گرفتاری و مصیبت از انتخاب خدا لذت می‌برد.
چنین شخصی حتی در اوج سختی‌ها می‌گوید:
به تیغم گر زند دستش نگیرم
اگر تیرم زند، منّت پذیرم
به وجود مقدس ولی عصر عرض می‌کنیم:
مولای مهربان!
در محضرتان آموختیم که دوست شما از هر چه خدا برایش رقم زند خوشنود است و در هر شرايطى باشد خود را متنعم می‌داند.
مولا جان!
نپسندید که از قافله دوستان شما جا بمانیم.
می‌خواهیم در شمار کسانی باشیم که در هر حال، با منعم خوش‌اند نه با نعمت.
می‌خواهیم در زمره‌ی کسانی قرار بگيريم كه در سایه سار تسلیم و رضا، دیده‌ای زیبابین دارند و بر این باورند که:
«هر چه آن خسرو کند، شیرین بُوَد»
آقا جان!
باور داریم با یک نگاه کریمانه شما، یکباره همه‌ی موانع مرتفع می‌گردد، و آنچه شما برایمان اراده نماييد در یک لحظه محقق می‌شود.
عنایت فرماييد، ما را در زمره دوستان خود قرار دهید تا همواره از مقدرات الهی راضی باشیم و در هر حال زندگی‌مان را سرشار از نعمت دانسته و از آن لذت ببریم.
تاریخ جلسه : 98/10/18 ـ جلسه 8
«برگرفته از بیانات استاد زهره بروجردی»
