عنوان صحیفه مؤمن
گرچه مؤمن در طول زندگی اعمال مثبت بسیاری اعم از نماز مقبول، روزه صحیح، اتصال خالصانه صحیح، تعلیم و تعلّم خالص در نامه اعمال خویش دارد، اما تنها، عمل خالصانه‌ای که با حُب امیرالمؤمنین علیه‌السلام توأم باشد مورد قبول حق قرار می‌گیرد و حب علی علیه‌السلام در عنوان نامه عمل او می‌درخشد.
پیامبر اکرم صلی‌الله‌علیه‌وآله می‌فرمایند:
«عُنْوَانُ صَحِيفَةِ الْمُؤْمِنِ حُبُّ عَلِيِّ بْنِ أَبِي طَالِبٍ»[1]
«سرلوحه پرونده هر مؤمن (در روز قیامت) دوستی و محبت علی بن ابی‌طالب علیه‌السلام است.»
هر کتابی عنوانی دارد، نامه‌ی عمل مؤمن نیز، عنوانی دارد، عنوان عمل مؤمن، نمازها، اتفاق‌ها و تعلّقات او نیست بلکه طبق فرموده پیامبر صلی‌الله‌علیه‌وآله این عنوان، مجموعه اعمالی است که بر اساس محبت امیرالمومنین علیه‌السلام و تراوش این محبت از مؤمن صادر می‌شود؛ و به میزانی که محبت افزون باشد، طاعت افزون‌تر است.
نام علی علیه‌السلام بر کائنات
در روایت دیگری پیامبر صلی‌الله‌علیه‌وآله فرمودند:
«ليلة أسري بي إلى السماء لم أجد بابا و لا حجابا، و لا شجرة و لا ورقة و لا ثمرة، إلّا و عليها مكتوب علي علي، و ان اسم علي مكتوب على كل شيء.» [2]
هنگام معراج، هیچ در و حجاب و درخت و برگ و میوه‌ای را نیافتم مگر اینکه بر آن نوشته شده بود علی علی، و بر هر چه عبور کردم نام علی را بر آن مکتوب دیدم
قداست ما بواسطه‌ی نامی است که بر ما نوشته شده است. اگر نزد خالق و مخلوق از اعتباری بهره‌مندیم، بواسطه‌ی نام علی علیه‌السلام است که بر ما حک شده است و هنگامی که این نام بر کسی مکتوب گردد، ثابت مانده و از بین نمی‌رود؛ مگر آن که فرد، خود آن را پاک کند.
رشته‌ای بر گردنم افکنده دوست
می‌کشد آنجا که خاطر خواه اوست
ای که از کوچه‌ی معشوقه‌ی ما می‌گذری
با خبر باش که سر می‌شکند این عشق
اگر از ما علاقه و محبتی نسبت به اجزاء عالم هستی مشاهده می‌شود به دلیل آن است که نام علی علیه‌السلام بر آنها ثبت شده است و به میزانی که حب علی علیه‌السلام در وجودی پررنگ‌تر باشد محبّت ما نسبت به او افزون‌تر است.
اذن ورود به حریم الهی
نکته‌ی دیگری که در باب ولایت امیرالمؤمنین علیه‌السلام چشم گیر است: روایتی[3] است از ابوذر که می‌گوید: در منزل ام سلمه در خدمت پیامبر صلی‌الله‌علیه‌وآله نشسته بودم و با هم مشغول گفتگو بودیم. امیرالمومنین علیه‌السلام وارد شدند، چهره پیامبر صلی‌الله‌علیه‌وآله بسیار درخشان شد و ایشان را در آغوش کشیدند و دو چشم حضرت را بوسیدند و رو به من فرمودند: «ای اباذر آیا آن که بر ما داخل شد را می‌شناسی آنگونه که باید بشناسی؟!»
عرض کردم: او برادر، پسر عمو، داماد شما و پدر حسنین است. سپس پیامبر صلی‌الله‌علیه‌وآله به معرفی حضرت پرداختند:
«يَا أَبَاذَرٍّ هَذَا الْإِمَامُ الْأَزْهَرُ وَ رُمْحُ اللَّهِ الْأَطْوَلُ وَ بَابُ اللَّهِ الْأَكْبَرُ فَمَنْ أَرَادَ اللَّهَ فَلْيَدْخُلِ الْبَابَ يَا أَبَا ذَرٍّ هَذَا الْقَائِمُ بِقِسْطِ اللَّهِ وَ الذَّابُّ عَنْ حَرِيمِ اللَّهِ… يَا أَبَا ذَرٍّ لَوْ لَا عَلِيٌّ مَا بَانَ الْحَقُّ مِنَ الْبَاطِلِ وَ لَا مُؤْمِنٌ مِنَ الْكَافِر»
«ای اباذر! این امامی است که ظاهر است و پشت پرده نیست، او طولانی‌ترین نیزه‌ی خداوند است، اگر کسی خدا را می‌خواهد باید در پی او باشد، (اذن ورود به حریم الهی به دست علی است) او قائم بقسط خداوند است، مدافع حریم حق است… یا اباذر! اگر علی نبود حق از باطل و مؤمن از کافر تشخیص داده نمی‌شد»
علی علیه‌السلام به بیگانه و نامحرم اجازه‌ی ورود به حریم الهی را نمی‌دهد، گرچه عبادات ما بسیار باشد اما اگر تنها صورت عبادت انجام گیرد و باطن آن رها شود بیگانه محسوب شده و اذن ورود به حریم الهی برای ما صادر نحواهد شد.
تاریخ جلسه؛ 1382.7.28 ـ جلسه 4
این جلسه ادامه دارد…
«برگرفته از بیانات استاد زهره بروجردی»
[1] بحار الانوار، ج39، ص 284
[2] مشارق أنوار اليقين في أسرار أمير المؤمنين عليه السلام، ص236
[3] تأويل الآيات الظاهرة في فضائل العترة الطاهرة، ص831- بحار الأنوار( ط- بيروت)، ج40، ص55
