معجزه‌ای آسمانی
*محدبن جریر طبری(ره) از محمد بن حجاره نقل می‌کند که گفت: امام حسن مجتبی علیه‌السلام را دیدم در حالی که عده‌ای آهو از کنار او می‌گذشتند. امام علیه‌السلام آنها را صدا زد، همگی جواب دادند و در مقابل او حاضر شدند.
عرض کردیم: ای فرزند رسول خدا! اینها حیوانات وحشی هستند، معجزه‌ای آسمانی به ما نشان بده.
امام علیه‌السلام به آسمان نگاه کرد، گویا درهای آن باز شد، نوری فرود آمد و همه‌ی خانه‌های مدینه را احاطه کرد، آنگاه خانه‌ها شروع به لرزیدن کرد که نزدیک بود خراب شود.
عرض کردیم: ای فرزند رسول خدا! آن را برگردان.
امام علیه‌السلام فرمود: ما اول هستیم که آفرینش با ما آغاز شده و ما آخر هستیم که هستی با ما پایان می‌پذیرد و ما فرمانروایانی هستیم که فرشتگان را روشنی می‌بخشیم، به نور خداوند آنها را منوّر و به بشارت الهی آنها را مسرور می‌گردانیم، جایگاه نور خداوندی در ما و معدن آن به سوی ما است، اول ما مانند آخر ما و آخر ما همانند اول ما است[1].[2]
كَرَم چیست و كریم به چه شخصی گفته می‌شود؟
حضرت امام حسن مجتبی علیه‌السلام در پاسخ عمر و عاص كه سؤالات زیادی از ایشان داشتند فرمودند:
«أَمَّا الْكَرَمُ فَالتَّبَرُّعُ بِالْمَعْرُوفِ وَ الْإِعْطَاءُ قَبْلَ السُّؤَال»[3]
- كریم كسی است كه خیررسانی او به دیگران مجانی است. یعنی در قبال خیری كه به دیگران می‌رساند هیچ انتظاری ندارد.
- خصوصیت دیگر «الْإِعْطَاءُ قَبْلَ السُّؤَال» كریم كسی است كه قبل از این كه مورد درخواست قرار بگیرد عطیه‌اش را پرداخت می‌كند، منتظر درخواست سائل برای عطاء نیست.
- ما در شب نیمه رمضان در محضر وجودی قرار می‌گیریم كه كریم اهل بیت است، خیر رسانی ایشان به ما نیازمند درخواست ما از ایشان نیست، حضرت بدون درخواست عطایای لازم را در اختیار ما قرار می‌دهد و در قبال عطایایی كه در اختیار ما قرار می‌دهد هیچ تقاضایی ندارد و شروطی برای دادن آن تبیین نمی‌كند.
دوستان امام حسن(ع) در قیامت
برسی (ره) در کتاب (مشارق) از حذیفة بن یمان نقل کرده است که گفت: رسول خدا صلّی‌الله‌علیه‌و‌آله را دیدم که دست امام حسن مجتبی علیه‌السلام را گرفته بود و می‌فرمود:
ای مردم! این فرزند علی‌بن‌ابی‌طالب است او را بشناسید، سوگند به آن کسی که جان محمّد در قبضه‌ی قدرت اوست، او در بهشت است، دوستان او و دوستان دوستانش نیز در بهشت خواهند بود. [4]
[1] یعنی امامانی که قبل از ما آمده‌اند از نظر علم و قدرت و سایر صفات مانند آنهائی هستند که بعد از ما می‌آیند، و بالعکس و شاید بتوان عبارت را اینگونه معنی کرد که: ما از نظر علم و قدرت و سایر صفات در آخر عمر همانند هنگام ولادت و نیز در هنگام ولادت علم و قدرت ما همانند آخر عمر ما است.
[2] قطره‌ای از دریای فضائل اهل بیت علیهم‌السلام
[3] بحارالانوار، ج44 ، ص 89
[4] قطره ای از دریای فضائل اهل بیت علیهم‌السلام
