«یابن الحسن روحی فداک متی ترانی و نراک»
امام زمان عجل‌الله‌تعالی‌فرجه
یابن الحسن!
می‌گویند چشم‌هایی هست که تو را می‌بینند و دست‌هایی که با یاد تو دست افشانند و پاهایی که بر مهر تو استوارنند، می‌گویند هر اشکی از چشم هر یتیم و مظلومی جدا می‌شود بر دامان پر مهر تو می‌ریزد.
ای همه پاکی! همه خوبی! همه نور! چقدر دلم تنگ توست!
ای روح و روانم، آرام جانم تاب و توانم!
بزرگترین افتخار و سرمایه عمر من؛ دوستی و محبت و انتظار توست، عشق را در تو باید دید؛ هستی را با تو معنا کرد.
ای جان جهان کاش می‌شد در عصری که عصر ارتباطاتش می‌خوانند راهی به سوی ارتباط با وجود نازنینت پیدا می‌شد.
کاش در این دهکده‌ی بزرگ جهانی، روح جهان را به نظاره می‌نشستیم
کاش شاه نشین چشم ما تکیه گه جمالت می‌شد و دلتنگی‌های دل‌های شیدا با نوازش‌های پدرانه‌ات پایان می‌یافت.
«السلام علی ربیع الانام و نضره الایام»
امام زمان عجل‌الله‌تعالی‌فرجه
یابن الحسن!
در خزان عمرم و در سینه پروردم بهار
«السلام علی ربیع الانام و نضره الایام»
یابن الحسن! بهارهایی که ز عمرم گذشت وبی توگذشت، نبود غیر خزان‌ها گرَم بهار تویی
ای بهار جانها و خوشی روزگاران!
هفته‌ها را به شوق رسیدن به آدینه‌ی موعود به سر می‌بریم و غروب هر آدینه بغض‌های غریبانه‌ی نیامدنت را فرو میخوریم.
کاش آتش سوزان فراقت به گلستان وصالی می‌رسید؛ کاش اشک‌های ندبه‌هایمان سنگ فرش کوچه‌های وصالت می‌شد.
سرور ما! مولای ما! آقای ما! همه چیز و همه کس ما!
کویر خشکیده‌ی قلب‌هایمان را عشق تو باران است؛ و ظلم‌های پیدا و ناپیدای جهانمان را نام تو پایان است.
«اللهم ارنی الطلعه الرشیده»
امام زمان عجل‌الله‌تعالی‌فرجه
یابن الحسن مهدی جان!
هربار روایتی می‌شنویم یا می‌خوانیم که سائلی در حضور امامش پرسش‌هایش را می‌پرسد و می‌گوید: «جُعلت فداک»! قلبمان در سینه آب می‌شود و اشکمان از دیده جاری؛ که ای کاش روزی؛ شبی، ساعتی؛ لحظه‌ای به نوبت هم شده، نوبت به ما هم برسد که در حضورت بگوییم «جعلت فداک»
و بشنویم نوای گرم وصدای روح بخش و دلنوازت را
و ببینیم آن«طلعت رشیده» را «اللهم ارنی الطلعه الرشیده»
«یا بن النبی المصطفی یا بن علی المرتضی یا بن فاطمه الکبری»
امام زمان عجل‌الله‌تعالی‌فرجه
یابن الحسن مهدی جان!
با چه نام بخوانمت تا پاسخ بشنوم؟ شاید باید بگویم «یابن النبی المصطفی» یا بگویم: «یا بن علی المرتضی» یا بگویم «یا بن خدیجه الغراء»!
نه !نه! باید با نامی بخوانمت که بهانه‌ی خلقت و افتخار یک یک شما معصومین علیهم‌السلام است،
باید بگویم «یا بن فاطمه الکبری»!
بگویم و تکرار کنم: ای پسر فاطمه، پسر فاطمه
ای پسر فاطمه، نور خدا
سبزترین باغ بهار خدا
باتو دل از غصه جدا می‌شود
صاف‌تر از آیینه‌ها می‌شود
