ذکر فضایل امیرالمؤمنین (ع)
ام سلمه گفت: شنیدم پیامبر صلّی‌الله‌علیه‌و‌آله فرمودند: هر زمان گروهی برای ذکر فضائل حضرت علی (علیه السلام) جمع می شوند، ملائکه آسمان در آن جمع حضور می‌یابند و وقتی آن گروه متفرق می‌شوند به آسمان برمی‌گردند، دیگر ملائک به آنها می‌گویند ما از شما عطری استشمام می‌کنیم که از ملائکه دیگر آن را استشمام نکردیم و تا بحال عطری خوشبوتر از عطر شما ندیده‌ایم .
آنها می گویند: ما نزد گروهی بودیم که ذکر پیامبر و آل پیامبر صلّی‌الله‌علیه‌و‌آله در آن محفل گفته می‌شود و ما معطر به عطر افراد آن مجلس شدیم. آن ملائکه می‌گویند ما را هم نزد آنها ببرید ولی پاسخ می‌شنوند: آن گروه متفرق شدند و هرکدام به خانه‌های خود رفتند.
آن ملائک می‌گویند: ما را به آنجا ببرید تا از مکان، عطر را دریافت کنیم.[1]
عجیب‌ترین فضایل امیرالمؤمنین (ع) از لسان پیامبر(ص)
جمعی از ابوذر خواستند عجيب‌ترين فضايلی كه از پيامبر صلی‌الله علیه و آله درباره اميرالمؤمنين عليه‌السلام شنيده را بيان كند.
ابوذر گفت پيامبر فرمودند: اطراف عرش ملائكی هستند كه هيچ عبادت و ذكری غير از اطاعت از علی و برائت از دشمنان علی و ذكر شيعيان علی ندارند.
اصحاب طلب فضيلت ديگری كردند.
ابوذر فرمود: يكي از وظايف اصلی جبرئيل، اسرافيل، ميكائیل اطاعت از علی و ذكر شيعيان علی و برائت از دشمنان علی است.
اصحاب باز طلب فضيلتی ديگر كردند.
ابوذر از قول پيامبر فرمود: خداوند هميشه در ميان هر امتی كه رسولی فرستاد احتجاج را با علی كرد و در ميان هر امتی هركس بيش از ديگران شهادت به ولايت علی دهد منزلتش نزد خداوند بيشتر از سايرين است.[2]
استقامت در ولایت
امام باقر علیه‌السلام در ذیل آیه «إِنَّ الَّذِينَ قَالُوا رَبُّنَا اللَّهُ ثُمَّ اسْتَقَامُوا…»[3] فرمودند: «اسْتَقَامُوا بولایۀ علی بن ابیطالب»[4].
آن چه وصل ایجاد می کند ولایت علی علیه‌السلام است، بدین معنا که در زندگی، حضرت را از هر نزدیکی نزدیک‌تر ببینم. و این ولایت، آینده را دارای امنیت و حال را بهشتی مملو از معرفت قرار می‌دهد.
«برگرفته از بیانات استاد زهره بروجردی»
[1] بحارالأنوار، ج38، ص199 : عَنْ أُمِّ الْمُؤْمِنِينَ أُمِّ سَلَمَةَ رَضِيَ اللَّهُ عَنْهَا أَنَّهَا قَالَتْ سَمِعْتُ رَسُولَ اللَّهِ ص يَقُولُ مَا قَوْمٌ اجْتَمَعُوا يَذْكُرُونَ فَضْلَ عَلِيِّ بْنِ أَبِي طَالِبٍ إِلَّا هَبَطَتْ عَلَيْهِمْ مَلَائِكَةُ السَّمَاءِ حَتَّى تَحُفَّ بِهِمْ فَإِذَا تَفَرَّقُوا عَرَجَتِ الْمَلَائِكَةُ إِلَى السَّمَاءِ فَيَقُولُ لَهُمُ الْمَلَائِكَةُ إِنَّا نَشَمُّ مِنْ رَائِحَتِكُمْ مَا لَا نَشَمُّهُ مِنَ الْمَلَائِكَةِ فَلَمْ نَرَ رَائِحَةً أَطْيَبَ مِنْهَا فَيَقُولُونَ كُنَّا عِنْدَ قَوْمٍ يَذْكُرُونَ مُحَمَّداً وَ أَهْلَ بَيْتِهِ فَعَلِقَ فِينَا مِنْ رِيحِهِمْ فَتَعَطَّرْنَا فَيَقُولُونَ اهْبِطُوا بِنَا إِلَيْهِمْ فَيَقُولُونَ تَفَرَّقُوا وَ مَضَى كُلُّ وَاحِدٍ مِنْهُمْ إِلَى مَنْزِلِهِ فَيَقُولُونَ اهْبِطُوا بِنَا حَتَّى نَتَعَطَّرَ بِذَلِكَ الْمَكَان
[2] بحارالأنوار، ج40، ص96
[3] سوره مبارکه فصلت، آیه 30
