نحن العلویون
پیامبر اکرم در سفر حجه الوداع رو به امیرالمومنین کرده و فرمودند:
«هنیاً لک یا ابالحسن»
«گوارای وجودت ای ابالحسن»
سپس این آیه از قرآن را تلاوت نمودند:
«الْيَوْمَ أَكْمَلْتُ لَكُمْ دِينَكُمْ وَ أَتْمَمْتُ عَلَيْكُمْ نِعْمَتِي وَرَضِيتُ لَكُمُ الإِسْلاَمَ دِيناً» [1]
و فرموند: علی جان خدا این آیه را در مورد تو نازل کرده است و اکنون این جبرئل است که از جایگاه شیعیان تو در قیامت خبر می‌دهد
آری شیعیانت در قیامت در حالی که همه مردم پیاده هستند، بر مرکب‌هایی از نور از کنار قبرهایشان گروه گروه به سوی بهشت برده می‌شوند و هرگاه در محلی متوقف شوند، نسیمی از مشک به صورت‌های آنان وزیده و همه به عطر مشک بهشتی معطر می‌شوند در حالی که تو جلوتر از آنها به بهشت میروی، سپس آنها با صدای بلند می‌گویند:
«نحن العلویون»
آنگاه منادی ندا میکند:
«ان کنتم العلویون فانتم الامنون ولا خوف علیکم ولاانتم تحزنون»
علی، نشان محبت
روزی رسول خدا صلی‌الله‌علیه‌وآله در جمع مردم فرمودند:
«در قیامت مردم قدم از قدم بر نمی دارند مگر اینکه از چهار امر باز خواست می شوند:
از عمر که در چه راهی سپری شده
از جسم که در چه مسیری پیر ومندرس شده
از مال که از چه راهی بدست آمده ودر کجا مصرف شده
واز محبت ما اهل بیت»
در این هنگام مردی برخاست و پرسید:
«و ما علامه حبکم یا رسول الله؟»؛ «نشان وعلامت محبت شما اهل بیت چیست؟»
حضرت رسول اکرم دست خود را روی سر مبارک امیرالمومنین علیه‌السلام قرار داده و فرمودنند:
«محبه هذا»؛ «محبت به این وجود از علامت حب اهل بیت است»
فقط می‌توانم بگویم من علی را دوست دارم
به آیه آیه قران علی را دوست دارم من
قسم بر دین بر ایمان علی را دوست دارم من
علی را دوست می دارم به قلبم با دل وجانم
درون سینه چون جانان علی را دوست دارم من
بشتابید به ذکر علی
خداوند در قرآن به مومنان فرمان می‌دهد:
«فَاسْعَوْا إِلَىٰ ذِكْرِ اللَّهِ وَذَرُوا الْبَيْعَ ۚ ذَٰلِكُمْ خَيْرٌ لَكُمْ إِنْ كُنْتُمْ تَعْلَمُونَ» [2]
و از پیامبر صلی‌الله‌علیه‌وآله روایت شده است: «ذکر الله همان ولایت علی ابن ابیطالب علیه‌السلام است» [3]
پس ای مومنان به سوی ولایت علی ابن ابیطالب بشتابید و برای رسیدن به آن سعی و کوشش کنید که پذیرش این ولایت سراسر زندگی شما را تحت پوشش کریمانه خود قرار می‌دهد.
علی، تجارتی پرسود
خداوند در قرآن کریم مومنان را خطاب قرارداده و از آنها سوال میکند:
«يَا أَيُّهَا الَّذِينَ آمَنُوا هَلْ أَدُلُّكُمْ عَلَىٰ تِجَارَةٍ تُنْجِيكُمْ مِنْ عَذَابٍ أَلِيمٍ» [4]
«ای کسانی که ایمان آوردید آیا شما را به تجارت رهایی بخش از عذاب دردناک راهنمایی کنم؟»
و امیرالمومنین علیه‌السلام در ذیل این آیه فرموده‌اند:
«أَنَا التِّجَارَةُ الْمُرْبِحَةُ الْمُنْجِيَةُ مِنَ الْعَذَابِ الْأَلِيم»[5]
«من همان تجارت پرسودی هستم که مومنین را از عذاب دردناک نجات می‌دهم»
علی جان، مولای مهربانم!
توفیق شناخت و از پی آن محبت واقعی که نتیجه‌ی تبعیت از وجود مقدس شما است، همان تجارت پرسودی که نتیجه‌ی آن آسایش مومنان در روز سخت و هراسناک قیامت است، روزی که «لا بَيْعٌ فيهِ وَ لا خُلَّة»[6]
مولای مهربانم! بارها این آیه را در قرآن خوانده‌ام، اما هرگز نمی‌دانستم وجود مقدست همان تجارت پرسود است.
شاه شمشاد قدان خسرو شیرین دهنان
که به مژگان شکند قلب همه صف شکنان
مست بگذشت و نظر بر من درویش انداخت
گفت ای چشم و چراغ همه شیرین سخنان
تا کی از سیم و زرت کیسه تهی خواهد بود
بنده من شو و برخور ز همه سیم تنان
باران پی در پی
یکی از معانی واژه «ولی» به معنای باران درشتی است که بدون فاصله و پشت سر هم می‌بارد. نزول باران همه جا علاوه بر پاکی و طراوت موجب رشد و رویش و سرسبزی و آبادانی است.
و ما بر این باوریم که که اگر حقیقتاً علی ابن ابیطالب علیه‌السلام را به عنوان ولی در زندگی پذیرفته‌ایم، فیض باران ولایت در زوایای زندگی ما موجب نزول رحمت وبرکت است.
پس هر ثمره‌ای که در زندگی شیعیان وجود دارد از برکت نزول باران ولایت بر زمین وجودی آنان است؛ لذا با وجود این باران پی‌در‌پی شیعه حقیقی باید همواره در رشد و رویش باشد.
اگر ذره‌اید عمل صالح، علم نافع، نیت صادق، حسن خلق، احسان، ایثار، صدق، صبر، شکر و … در سرزمین وجودی شیعه ملاحظه می‌شود همه از ثمرات نزول آن باران است.
و قطعا بارانی به این وسعت همه گناهان و آلودگی ها را تطهیر میکند.
آبرو دارم من از شمس جمال مرتضی
آن که کرده قلب ما را چون مصفا حیدر است
فخر من باشد به عالم شیعه مولا شدم
شیعگی من فقط از لطف مولاحیدر است
رفع غم و اندوه با ولایت علی (ع)
روایت شده است روزی در محضر نورانی حضرت باقر العلوم علیه‌السلام شاگردان تفسیر آیات کلام الله مجید را می‌آموختند که به این آیه رسیدند:
«إِنَّ الَّذِينَ قَالُوا رَبُّنَا اللَّهُ ثُمَّ اسْتَقَامُوا تَتَنَزَّلُ عَلَيْهِمُ الْمَلَائِكَةُ أَلَّا تَخَافُوا وَلَا تَحْزَنُوا وَأَبْشِرُوا بِالْجَنَّةِ الَّتِي كُنتُمْ تُوعَدُونَ» [7]
«بیﺗﺮﺩﻳﺪ ﻛﺴﺎنی ﻛﻪ ﮔﻔﺘﻨﺪ : ﭘﺮﻭﺭﺩﮔﺎﺭ ﻣﺎ ﺧﺪﺍﺳﺖ؛ ﺳﭙﺲ [ﺩﺭ ﻣﻴﺪﺍﻥ ﻋﻤﻞ ﺑﺮ ﺍﻳﻦ ﺣﻘﻴﻘﺖ] ﺍﺳﺘﻘﺎﻣﺖ ﻭﺭﺯﻳﺪﻧﺪ، ﻓﺮﺷﺘﮕﺎﻥ ﺑﺮ ﺁﻧﺎﻥ ﻧﺎﺯﻝ ﻣﻰﺷﻮﻧﺪ [ﻭ ﻣﻰ ﮔﻮﻳﻨﺪ:] ﻣﺘﺮﺳﻴﺪ ﻭ ﺍﻧﺪﻭﻫﮕﻴﻦ ﻧﺒﺎﺷﻴﺪ ﻭ ﺷﻤﺎ ﺭﺍ ﺑﻪ بهشتی ﻛﻪ ﻭﻋﺪﻩ ﻣﻰﺩﺍﺩﻧﺪ، ﺑﺸﺎﺭﺕ ﺑﺎﺩ»
از حضرت در مورد «ثُمَّ اسْتَقَامُوا» سوال کردند که در چه امری باید استقامت داشته باشیم تا غم واندوه مرتفع شده وبه بهشت موعود واصل شویم؟
حضرت پاسخ دادند: در ولایت امیرالمومنین علی بن ابیطالب علیه‌السلام.
آری در سایه سار ولایت علی ابن ابیطالب علیه‌السلام است که غم واندوه زائل شده و آینده‌ای روشن چون بهشت موعود پیش رو خواهد بود.
ای روی تو آیینه ذات احدی
ای در تو عجین صفات صمدی
بار غم ایام مرا پشت شکست
ای حیدر صف شکن خدا را مددی
نامی که عبادت است
رسول خدا صلی‌الله‌علیه‌وآله فرمودند:
«… ذکرُ علیٍّ عبادَهٌ …» [8]
نمیدانم چه سرّی در این نام ملکوتی نهفته است که مانند نماز و روزه با عنوان عبادت در نامه اعمال انسان ثبت می‌شود.
«فمااحلی اسمائکم واکرم انفسکم»
«چه شیرین است نام‌های شما و چه کریم است نفس‌های شما»
پس بی جهت نیست که نام زیبایت گره گشا است که:
ناد علیا مظهر العجائب تجده عونا لک فی النوائب کل هم سینجلی بولایتک یاعلی یا علی یا علی..
من از هر غم‌پریشانم علی گویم علی گویم
به هر حالی که در مانم علی گویم علی گویم
اگر بر لب رسد جانم علی گویم علی گویم
ناد علیاً مظهر العجائب
در یکی از جنگ‌های صدر اسلام عده‌ی زیادی از مشرکین با تجهیزات نظامی کامل در مقابل تعداد اندک مسلمانان، شرایط را بر پیغمبر اسلام دشوار کرده به گونه‌ای که بیم شکست مسلمانان می‌رفت.
ناگهان جبرئل امین بر پیامبر اکرم صلی‌الله‌علیه‌وآله نازل شده و عرض کرد: از جانب خدای سبحان هدیه‌ای آورده‌ام که عامل پیروزی لشکر اسلام است:
«ناد علیا مظهر العجائب تجده عونا لک فی النوائب کل هم وغم سینجلی بولایتک یا علی یا علی یا علی»
«علی را بخوان که ظاهر کننده عجائب است، او را در سختی‌ها یار یاور خود می‌یابی؛ هر غمی به واسطه ولایت تو پایان می‌یابد ای علی ای علی ای علی”
پس از ابلاغ این پیام پیامبر صلی‌الله‌علیه‌وآله با توسل بر این ذکر شریف بر لشکر دشمن فائق آمده و پیروزی برای لشکر اسلام رقم خورد.
آری نام دلربای علی همه جا و برای همه عامل علو و برتری است که خدای سبحان حتی رسول خود را در سختی ها به ذکر آن فرا می‌خواند.
به ما نیز از کودکی آموخته‌اند که هر بار به زمین افتادی با ذکر «یا علی» برخیز.
زیرا این نامی است که ذکرش به هر محبی توان و برتری می‌بخشد و هر اندوه و غمی را برطرف می‌سازد.
ای به ولای تو تولای من
از خود واغیار تبرای من
سود تو سرمایه سودای من
گر بشکافندسرا پای من
جز تو نجویند در اعضای من
ناد علیا علیا یا علی
«برگرفته از بیانات استاد زهره بروجردی»
[1] سوره مبارکه مائده، آیه 3
[2] سوره مبارکه جمعه، آیه 9
[3] بحارالانوار، ج ۳۶، ص ۱۴
[4] سوره مبارکه صف، آیه 10
[5] بحارالأنوار، ج24، ص330
[6] سوره مبارکه بقره، آیه 254
[7] سوره مبارکه فصلت، آیه 30
[8] فضائل الخمسه من الصحاح السته، ج۲، ص۱۴۵٫
