قرآن در آیه 42 سوره مبارکه مائده می‌فرماید:
«سَمَّاعُونَ لِلْكَذِبِ أَكَّالُونَ لِلسُّحْتِ فَإِنْ جاؤُكَ فَاحْكُمْ بَيْنَهُمْ أَوْ أَعْرِضْ عَنْهُمْ وَ إِنْ تُعْرِضْ عَنْهُمْ فَلَنْ يَضُرُّوكَ شَيْئاً وَ إِنْ حَكَمْتَ فَاحْكُمْ بَيْنَهُمْ بِالْقِسْطِ إِنَّ اللَّهَ يُحِبُّ الْمُقْسِطينَ»
«آنها بسيار به سخنان تو گوش مىدهند تا آن را تكذيب كنند؛ مال حرام فراوان مى‌خورند؛ پس اگر نزد تو آمدند، در ميان آنان داورى كن، يا (اگر صلاح دانستى) آنها را به حال خود واگذار! و اگر از آنان صرف نظر كنى، به تو هيچ زيانى نمىرسانند؛ و اگر ميان آنها داورى كنى، با عدالت داورى كن، كه خدا عادلان را دوست دارد».
«سَمَّاعُونَ لِلْكَذِبِ أَكَّالُونَ لِلسُّحْتِ»
رابطه تنگاتنگ لقمه حرام با دروغ
همانطور که نسبت به واردات گوش‌هایمان می‌بایست توجه کرد، باید نسبت به لقمه‌ای كه می‌خوریم توجه بیشتری داشته باشیم این دو ارتباط تنگاتنگ و نزدیك دارند.
«أَكَّالُونَ لِلسُّحْتِ» : از معنای مخالف می‌توان گفت: اگر كسی حلال خور باشد، سعی بر آن دارد كه گوش خود را به سخنان دروغ نسپارد.
اگر كسی مشتاق شنیدن شایعات است؛ در لقمه‌ای كه می‌خورد شك كند.
«سَمَّاعُونَ لِلْكَذِبِ» كذب به معنای گوش سپردن به دروغ است. اگر ما از تعاریف دیگران نسبت به خویش خشنودیم در شمار این گروه هستیم.
«أَكَّالُونَ لِلسُّحْتِ»
- از دیدگاه عرفان اگر كسی دین می‌فروشد؛ تا دنیا بخرد «أَكَّالُونَ لِلسُّحْتِ» است.
- آنان احكام الهی را به نفع دنیای خویش تغییر می‌دهند.
«أَوْ أَعْرِضْ عَنْهُمْ وَ إِنْ تُعْرِضْ عَنْهُمْ فَلَنْ يَضُرُّوكَ شَيْئاً»
«أَوْ أَعْرِضْ عَنْهُمْ»: پیامبر تو از آنها اعراض كن. اگر پیامبر از كسی اعراض كند، به یقین دنیا و آخرت بهره‌ای نخواهد برد.
«فَلَنْ یضُرُّوكَ شَیئاً»: كسانی كه گرفتار رذیله‌های اعتقادی و اخلاقی هستند. عملكرد ناصحیح‌شان هیچ ضربه‌ای به دین وارد نمی‌كند.
«فَاحْكُمْ بَینَهُمْ بِالْقِسْطِ إِنَّ اللَّهَ یحِبُّ الْمُقْسِطینَ»
رهایی از تفکرات ناصحیح با حَکَم قرار دادن پیامبر (ص)
خداوند به پیامبر صلی‌الله‌علیه‌وآله می‌گوید: «اگر میان آنها داورى كنى، با عدالت داورى كن، خدا عادلان را دوست دارد!»
اگر این دو گروه حكمیت پیامبر صلی‌الله‌علیه‌وآله را بپذیرند و حضرت را حَكَم قرار دهند از اسارات تفكرات ناصحیح خود رها می‌شوند؛ زیرا نظر پیامبر صلی‌الله‌علیه‌وآله بر مبنای قسط است و قسط در شریعتِ اسلام حكمی است كه هر چیز را سر جای خود قرار می‌دهد. این گروه تا روی گردان از پیامبرند از الطاف خدا و پیامبر صلی‌الله‌علیه‌وآله محرومند و چون توبه كنند و نظر رسول الله را بپذیرند خداوند توبه‌ی آنها را می‌پذیرد و با بازگشتشان به شریعت نجات می‌یابند.
پیامبرصلی‌الله‌علیه‌وآله در زمان بازگشت این افراد به شریعت برای آنها استغفار می‌كند؛ اما قرآن در آیه‌ی بعد متذكر می‌شود كه ای پیامبر صلی‌الله‌علیه‌وآله رجوع این گرو‌ه‌ها به تو صوری و ظاهری است؛ اینان اصلاً تو را قبول ندارند كه حكمیت تو را بپذیرند.
«برگرفته از بیانات استاد زهره بروجردی»
