محل فرود شیاطین؟
گناهکار
«وَيْلٌ لِّكُلِّ أَفَّاكٍ أَثِيمٍ»[1]
«وای بر هر دروغگوی گنهکار»
دومين گروهی كه خداوند از آنها به عنوان ميزبان شيطان نام می‌برد «أَثِيمٍ» است.
«أَثِيمٍ» صيغه مبالغه است و به شخصی گفته می‌شود كه گناه در او ثبوت داشته باشد.
«أَثِيمٍ» در لغت دارای یك اصل و ریشه است و به معنای كُندی، بازماندن و تأخیر است و اگر اين عبارت بر گناه اطلاق می‌شود از آن روست كه گناه‌كار از خوبی باز می‌ماند. بر همین اساس راغب می‌نویسد: إثم نامی است بر كارهای بازدارنده از ثواب، و اگر قرآن درجايی می‌فرمايد: «فیهما اثم» یعنی در ارتكاب قمار و شرب خمر، بازماندن از خیرات است.
انسان در ابتدای خلقت معصوم آفريده شده و به مرور با حضور در جمع آلوده به خود مشغول گشته و آلوده به انواع گناه می‌شود. اگر اين آلودگی بر او سنگين باشد از آن دوری كرده و دامنش را از لوث آن پاك می‌كند. اما مشكل اينجاست كه آدمی از ابتدا گناه را سبك می‌شمرد و با ناديده گرفتن آن، شالوده گناه در او شكل گرفته و تثبيت شده و عزم جزمی برای رهايی از آن ندارد.
به بيانی ديگر بايد توجه داشت وقتی گناهی صادر می‌شود از آن جهت كه در محضر مولا صورت گرفته كبيره است، با اين نگاه فعل خطايی به عنوان گناه صغيره وجود ندارد زیرا اگر دل به واسطه دروغ و ناديده گرفتن گناه جولانگاه شيطان شده باشد ديگر نبايد منتظر حضور نور حق در آن شد، در اين دل احيايی صورت نخواهد گرفت. پس عقل سليم حكم می‌كند از هر دروغی حتی به شوخی و از هر گناهی حتی ناچيز جدا دوری كنيم.
«برگرفته از بیانات استاد زهره بروجردی»
[1] سوره مباركه جاثيه، آيه 7
قسمت 16شیطان شناسی از واتس آپ
