گریه پیامبر (ص) در ولادت حضرت زینب (س)
«رُوی أنَّ زینب بنت الإمام علی علیهما السلام لمّا وُلِدت، أُخبِر بذلك رسول الله صلّى الله علیه وآله، فجاء إلى منزل ابنته فاطمة علیها السلام ینادیها: یا بنتاه، إیتینی بنیتَكِ المولودة، فلمّا أخضرتْها أمُّها أخذها رسول الله صلّى الله علیه وآله وضمّها إلى صدره الشریف، ووضع خدَّه المنیف على خدّها.. فبكى بكاءً حارّاً، وسالت دموعُه على كریمته المقدّسة. فسألته ابنته فاطمة: مِمّ بكاؤك، لا أبكى اللهُ عَینیك یا أبتاه! فأجابها: یا بنیة یا فاطمة، اعلمی أنّ هذه البنت ـ بعدَكِ وبعدی ـ تُبتلى ببلایا فادحة، وتَرِد علیها مصائبُ ورزایا مفجعة. هنا بكت فاطمة صلوات الله مرّةً أخرى، ثمّ كان منها هذا السؤال: یا أبه، فما ثوابُ مَن یبكی علیها وعلى مصائبها؟ فقال صلّى الله علیه وآله یبشّر محبّیها: یا بضعتی ویا قُرّةَ عینی، إنّ مَن بكى علیها وعلى مصائبها كان ثواب بكائه كثواب مَن بكى على أخَوَیها». [1]
در روایت است كه وقتی حضرت زینب متولد شدند به پیغمبر صلّی‌الله‌علیه‌و‌آله خبر داده شد و ایشان به منزل حضرت زهرا سلام‌الله‌علیها آمده و فرمودند: دخترم! این دختر تازه متولد شده را برای من بیاور. وقتی دختر را حاضر كردند پیغمبر او را به سینه‌شان چسبانده وگونه‌شان را روی گونه او قرار دادند و با صدای بلند گریه كردند. گریه آنقدر زیاد بود كه اشک بر محاسن ایشان جاری شد.
حضرت زهرا سلام‌الله‌علیها از ایشان پرسیدند: گریه شما برای چیست؟خدا هیچگاه چشم شما را گریان نكند .
پیامبر صلّی الله علیه و آله فرمودند: این دختر بعد از تو و بعد از من، به گرفتاری های جانگداز مبتلی شده و مصائب و سختی‌های دردناک بر او وارد می‌شود.
در این هنگام حضرت زهرا سلام الله علیها شروع به گریه کردند و پس از مدتی پرسیدند: اگر كسی برای مصیبت‌های زینب گریه كند پاداشش چیست ؟
پیامبرصلّی‌الله‌علیه‌و‌آله فرمودند: ای پاره‌ی تنم! ای نور دوچشمم! اگر كسی بر مصائب زینب گریان باشد پاداش گریه بر او، پاداش گریه بر دو برادرش حسن و حسین (علیهماالسلام) است.
نظیر مادر
در حدیث كساء ملاحظه می‌کنیم که بالاترین تعریف را خدای سبحان از حضرت زهرا سلام‌الله‌علیها كرده است زیرا مقام محوریت و مركزیت را به فاطمه سلام الله علیها می‌دهد.
هنگامی که جبرئیل سؤال می‌کند: «یا ربِّ وَ مَن تَحتَ الكِساء» پروردگار من! چه کسانی زیر این کساء هستند؟
خدای سبحان پاسخ می‌دهد:
«هُم فاطمۀُ و ابُوها و بَعلُها وَ بَنُوها»
فاطمه (س)، پدر فاطمه (ع). همسر فاطمه (ع)، حسنین (علیهماالسلام) به عنوان بچه‌های فاطمه(س)
در این حدیث، محوریت و مركزیت فاطمه سلام‌الله‌علیها مطرح است.
با اینكه می‌گوییم «إنَّ الحُسین مِصباحُ الهُدی و سَفینَةُ النَّجاة» اما امام حسین علیهالسلام هم متعلق بر فاطمه سلام‌الله‌علیها معرفی می‌شود .
در حدیث كساء، خدای سبحان یك تعریف بی نظیر از فاطمه سلام‌الله‌علیها کرده است.
خدای سبحان در مورد حضرت زینب هم چیزی نظیر این، اما كمتر می‌گوید.
نام حضرت زینب را خدا بر ایشان نهاده و توسط جبرئیل آن را به پیامبر صلّی‌الله‌علیه‌و‌آله رسانده است.
نام زینب یعنی زَینِ اَب .« زینت پدر»
یعنی علی علیهالسلام، امیرالمؤمنین است (تغذیه ی معرفتی همه ی مؤمنین بدست اوست )، حیدر است، امام المتقین است، یعسوب الدین است اما اگر زینب نبود علی جلوه نمی‌كرد.
وقتی می‌گوییم «زَین أب» یعنی جلوه‌گری علی در كل عالم با این دختر است، یعنی اگر زینب سلام‌الله‌علیها نبود وجود مقدس امیرالمؤمنین علیهالسلام مستور و پشت پرده می‌ماند و جلوه گری نداشت به همین جهت می‌شود گفت این نام زینبی كه از جانب خدای سبحان آمده، معادل با جایگاهی است که برای حضرت زهرا (س) در حدیث كساء معرفی كرده است و ایشان را مرکزیت و محوریت قرار داده است.
در اینجا هم كاملترین معرفی از وجود مقدس حضرت زینب شده كه زَین أب است یعنی در نظام عالم اگر علی علیهالسلام جلوه‌گری دارد جلوه‌گری‌اش را مرهون این دختر است .
در نظام عالم همه محتاج علی علیهالسلام هستند اما علی علیهالسلام برای معرفی و جلوه‌گر شدن، نیاز به زینب دارد. گویا خدا زینبی قرار داده تا علی شناخته شود.
«برگرفته از بیانات استاد زهره بروجردی»
[1] خصائص الزینبیه
