شیطان شناسی _ بخش سیزدهم

ادامه عملکرد شیطان

در بررسی چگونگی عملکرد شیطان به قسمت پنجم رسیدیم.

داعی

«أَوَلَوْ كَانَ الشَّيْطَانُ يَدْعُوهُمْ إِلَى عَذَابِ السَّعِيرِ» [1]

«آیا اگر شیطان آنها را به عذاب جهنم دعوت كند بازهم در پی او خواهند رفت؟»

شیطان مدام در حال دعوت كردن به سوی عذابی دردناك است که جز آه و حسرت چیزی باقی نخواهد گذاشت.

این كه انسان به جانب شیطان جذب می‌شود به دلیل آن است که نمی‌داند عذاب سعیر چیست، همچون نابینایی كه مشام خود را از دست داده نه شعله‌های دوزخ را می‌بیند و نه بوی سوختن گوشت و استخوان را احساس می‌كند.

خداوند سبحان اراده كرده تا بندگان از نعمات الهی بهره‌مند شوند و شیطان میل دارد آنها را معذّب ببیند (معذّب =ناگوار بودن امری)

سیاست اولیه شیطان داعی بودن است، او فقط بندگان را صدا می‌زند و عده‌ای را جذب می‌كند و در صورت مقاومت از روش‌های دیگری برای جذب آنها استفاده می‌كند، تزئین و تهدید گام بعدی شیطان در جذب افراد است.

از روش‌های شیطان

تهدید و القاء ترس

إِنَّمَا ذَلِكُمُ الشَّيْطَانُ يُخَوِّفُ أَوْلِيَاءَهُ فَلَا تَخَافُوهُمْ وَخَافُونِ إِنْ كُنْتُمْ مُؤْمِنِينَ»[2]

«این فقط شیطان است که پیروان خود را (با سخنان و شایعات بی‌اساس) می‌ترساند. از آنها نترسید! و تنها از من بترسید اگر ایمان دارید!»

در این آیه به تهدید و القاء ترس و دلهره به عنوان یكی دیگر از روش‌های شیطان اشاره می‌شود.

از مصادیق ترس و ناامیدی كه توسط شیطان بر قلوب بندگان القاء می‌شود می‌توان از نگرانی افراد نسبت به جایگاه خود در سرای آخرت و عدم پذیرش اعمال آنان توسط خداوند سبحان نام برد.

همچنین می‌توان به القاء شیطان جهت عجز و ناتوان کردن انسان در انجام رعایت حدود شرعی در معاملات و… در دنیا یاد کرد. با این وصف هراس از آینده و ناامیدی از گذشته موجب تصرف شیطان در زمان حال شده و انسان  را از هر فعالیتی جهت جبران گذشته و كسب آینده‌ای نیكو باز می‌دارد.

به همین سبب می‌بینیم كه اولیاء الهی زمان حال را بسیار ارج می‌نهند، و اعتقاد دارند خداوند رحمان قلم عفو بر گذشته خواهد كشید و با تلاش در كسب مراتب بالای معنوی در زمان حال، به بنا كردن آینده‌ای روشن نیز امیدوار خواهند شد.

خداوند سبحان در آیه ۶۲ سوره یونس می‌فرماید:

«أَلَا إِنَّ أَوْلِيَاءَ اللَّهِ لَا خَوْفٌ عَلَيْهِمْ وَلَا هُمْ يَحْزَنُونَ»

«اولیاء خدا ترسی ندارند و محزون نخواهند شد.»

آنها كه دل در گرو خداوند دارند، تنها از عذاب الهی خائف هستند و بس.

حضرت امیرالمومنین علی علیه‌السلام می‌فرمایند: خوف ثمره معرفت است.

برای اطلاع از میزان معرفت خود باید بدانیم چه مقدار خائف هستیم، بنده‌ای كه خداوند را بهتر می‌شناسد میزان خوف او بیشتر است. هم چنین حضرت در خطبه‌ای دیگر از كتاب شریف نهج‌البلاغه بیان می‌دارند: آنها كه حسن ظن بیشتری به خداوند سبحان دارند، خائف‌تر از دیگران هستند.

آن کس که ایمان به عجز شیطان دارد و می‌داند طبق فرمایش خداوند، كلام شیطان از اعتبار ساقط است، پس وساوس شیطانی را نادیده گرفته و ترسی از جانب او به دل راه نخواهد داد تلاش او جلب رضایت خداوند است و فقط از نتیجه این تلاش‌ها و میزان پذیرش آنها نگران است.

بدین ترتیب خوف اولیاء الهی به دلیل عدم انجام تكالیف نیست، بلكه از میزان رضایت و پذیرش خداوند واهمه دارند كه این خوف بسیار ممدوح است و میزان آن با توجه به میزان معرفت افراد متفاوت است.

«برگرفته از بیانات استاد زهره بروجردی»

[1]  سوره مبارکه لقمان، آیه ۲۱

[2]  سوره مبارکه آل عمران، آیه 175

قست 13 از واتس آپ