رهاورد انفاق خالصانه
«وَ ما تُنْفِقُوا مِنْ خَیرٍ فَلِأَنْفُسِكُمْ وَ ما تُنْفِقُونَ إِلاَّ ابْتِغاءَ وَجْهِ اللَّهِ وَ ما تُنْفِقُوا مِنْ خَیرٍ یوَفَّ إِلَیكُمْ وَ أَنْتُمْ لا تُظْلَمُونَ»
«(ای اهل ایمان!) و هر مالی را که انفاق کنید به سود خود شماست، و این در صورتی است که انفاق نکنید جز برای طلب خشنودی خدا. و آنچه از مال (باارزش و بی عیب) انفاق کنید، پاداشش به طور کامل به شما داده می شود، و مورد ستم قرار نخواهید گرفت.»
آنچه انفاق می‌شود از دست نمی‌رود بلکه بطور کامل حفظ شده به انفاق کننده باز می‌گردد.
با انفاق حاکمیت نفس امّاره منتفی شده سدی محکم در برابر تعدی و ظلم نفسانیّت ساخته می‌شود تا بنده را از آسیب و آفات شیاطین درونی و بیرونی مصون و محفوظ دارد.
انفاق پادزهری است که از نابود شدن سرمایه‌های مادی و معنوی، توسط نفس امّاره حفاظت می‌نماید.
«الَّذینَ ینْفِقُونَ أَمْوالَهُمْ بِاللَّیلِ وَ النَّهارِ سِرًّا وَ عَلانِیةً فَلَهُمْ أَجْرُهُمْ عِنْدَ رَبِّهِمْ وَ لا خَوْفٌ عَلَیهِمْ وَ لا هُمْ یحْزَنُونَ»[1]
«آنها كه اموال خود را، شب و روز، پنهان و آشكار، انفاق مى‌كنند، مزدشان نزد پروردگارشان است؛ نه ترسى بر آنهاست، و نه غمگین مى‌شوند.»
«فَلَهُمْ أَجْرُهُمْ»: پاداش انفاق کننده نقدی بوده وعده‌ای برای آینده نیست.
«فَلَهُمْ أَجْرُهُمْ عِنْدَ رَبِّهِمْ»: خداوند اجر و پاداش انفاق را نقداً عطا نموده در حالیکه انفاق کننده به دنبال اجر و مزد نبوده است.
بی‌نیازی و غنای انفاق کننده نسبت به دیگران اجری است که خداوند به پاس انفاق خالصانه به او داده است.
با انفاق خالصانه علاوه بر درک حضور و وصال حضرت حق، پاداش غنا و بی‌نیازی نسبت به خلق نقدا به فرد عطا می‌شود.
توقعِ تعریف و تشکر، علامت نیازمندی و چشم داشت به خلق و عدم خلوص انفاق کننده است زیرا انفاق خالصانه غنای محض بدنبال خواهد داشت.
خاصیت انفاق خالصانه غنای روح است. چه به انفاق کننده لطف شود و چه دریغ گردد چه مزد عمل او داده و یا نادیده گرفته شود، او از آرامش کامل برخوردار است زیرا با خدایی وارد معامله شده که گاه از طریق اسباب و گاه بدون سبب، بنده را از هر نظر تامین می‌کند.
ثمره غنای روحی، احساس خسارت و ورشکستی در معامله با غیر از خدای سبحان است و عزم جزم جهت انجام همه امور برای رضای خداوند می‌باشد. در این صورت حتی یک نگاه و یا یک لبخند برای جلب رضایت غیر از خدای سبحان صورت نمی‌پذیرد.
«برگرفته از بیانات استاد زهره بروجردی»
[1] سوره مبارکه بقره، آیه ۲۷۴
ادب و آداب قرآنی قسمت 13 و 14 واتس آپ
