اسرار مِنی
اهل لغت برای مِنی معانی آزمایش کردن، اندازه گرفتن، خون ریختن را ذکر کرده‌اند. و در معنای دیگر به آرزوها هم منی گفته می‌شود یعنی آرزوهایی که دست‌یابی و رسیدن به آن نه تنها سازنده نیست بلکه حجابی میان بنده و مولا ایجاد می‌کند، باید در این سرزمین قربانی کرد.
رمی جمره به معنای پرتاب کردن تعداد مشخصی سنگ به ستونهای معین، كه از اعمال منی می‌باشد تا باقیمانده وساوس شیطان از حاجی دور شود.
در رمی جمرات ظاهراً شیطان سنگباران می‌شود اما باطناً هرکس نفس اماره خویش را سنگباران می‌کند.
حاجی در رمی می‌آموزد که نباید با دشمن، آهسته و گام به گام برخورد نمود بلکه باید محکم، کوبنده و متوالی جنگید؛ زیرا شیطان خناس است و رفت و آمد پنهانی و آشکارا دارد. و همین تردد و رفت و آمد شیطان سبب تکرار رمی در سه زمان می‌شود.
ابن عربی می‌گوید: جمرات همان جماعات است و هر جمره‌ای جماعتی است از این رو مستحب است که بیش از یک سنگ باشد تا در آن معنی جماعت پدید آید.
در رمی، معجزه‌ای آشکار است که هرکس با چشم سر می‌توان آن را دید و با گوش ظاهری می‌توان شنید. معجزه‌ای ملکوتی که در عالم خلق احساس می‌شود یعنی هرکس در ازدحام جمعیت پرتاب سنگ خود را می‌بیند و صدای آن را می‌شنود.
در رمی، قدرت خدا تجلی عینی به خود می‌گیرد گویا چشم و گوش به توانی مضاعف و غیر قابل تصور دست می‌یابند و حاجی جلوه نام سمیع و علیم خدای سبحان می‌شود.
اهل دل می‌گویند هریک از جمرات، سمبل یکی از نفوس است که باید جدا جدا و تک تک نابود شود، یکبار نفس اماره که به خطا و سوء امر می‌کند، نابود شود، بار دیگر نفس مسوله که بدیها را زیبا جلوه می‌دهد و سبب فریب می‌شود، هلاک گردد و در سومین رمی، تکلیف نفس لوامه روشن می‌شود. این نفس سرزنش کننده است اما گاهی وظیفه خود را از یاد می‌برد و خاموش و ساکت است. در این زمان است که باید با سنگریزه جمرات نابود شود والا حضور این نفس، به عنوان وجدان بیدار بشر خوب است.
حاجی با سنگباران این نفوس به نفس مطمئنه دست می‌یابد و با قصد قربت مشغول بندگی می‌شود.
«برگرفته از کتاب جرعه‌ای از بیکرانه‌های حج، استاد زهره بروجردی»
[1] سوره مبارکه حج، آیه 29
